Aleksander Gediga
Aleksander Gediga (urodzony 23 lutego 1938, zmarł 5 marca 2009 w Warszawie) był polskim siatkarzem, który zdobył tytuł mistrza oraz reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej. Był również brązowym medalistą Letniej Uniwersjady w 1959 i późniejszym trenerem.
Gediga był zawodnikiem AZS-AWF Warszawa, z którym osiągnął mistrzostwo Polski w latach 1957, 1958, 1959, 1960 oraz 1961, a w 1962 roku zdobył wicemistrzostwo Polski.
W okresie od 1958 do 1964 roku wystąpił 108 razy w reprezentacji Polski. Swoją karierę międzynarodową rozpoczął 30 sierpnia 1958 roku podczas mistrzostw Europy, gdzie zagrał w meczu przeciwko Finlandii, a drużyna zajęła 6. miejsce. Brał również udział w Letniej Uniwersjadzie w 1959, zdobywając brązowy medal, a także w mistrzostwach świata w 1960 (4. miejsce) i 1962 (6. miejsce) oraz mistrzostwach Europy w 1963 (6. miejsce). Ostatni mecz w reprezentacji rozegrał 27 września 1964 roku w towarzyskim spotkaniu z drużyną Rygi.
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener oraz nauczyciel akademicki. Był asystentem Tadeusza Szlagora podczas Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1968 roku. Prowadził także drużyny Legii Warszawa (1972–1974, zdobywając brązowy medal MP w 1973), Włocławii Włocławek (w ekstraklasie w latach 1976–1978) oraz Politechniki Warszawskiej. W 1997 roku pełnił rolę trenera reprezentacji Polski w siatkówce plażowej.
Wnukiem Aleksandra Gedigi jest francuski piłkarz Loic Lo Bello.
Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera S-X-4, rząd 8, miejsce 43).
Przypisy
Bibliografia
- Krzysztof Mecner. 80 lat polskiej siatkówki. (b.m.i d. w.)
- Krzysztof Mecner, Mistrzostwa Polski w siatkówce 1929–2010, wyd. PLPS, Warszawa 2011
