Aleksander Gabras (XV w.)
Był ostatnim bizantyńskim księciem państwa Teodoro na Krymie w latach 1474-1475, należącym do dynastii Gabrasów.
Życiorys
Aleksander Gabras był synem Aleksego II Gabrasa (1434-1444). W 1474 roku zdobył władzę, obalając swojego wuja Izaaka Gabrasa (1471–1474), który miał pro-osmańskie nastawienie w polityce zagranicznej. W procesie przejęcia władzy wsparcie otrzymał od hospodara Mołdawii, Stefana III Wielkiego. Pod koniec maja 1475 roku na Krym dotarła armia oraz flota turecka, którą prowadził Gedik Ahmed Pasza. Turcy zdobyli genueńską kolonię Kaffę oraz inne włoskie terytoria na Krymie. Następnie przez pół roku nieudolnie oblegali stolicę księstwa Teodoro, Mangup. Dopiero w grudniu 1475 roku oblegające wojska zdołały podstępem wedrzeć się do miasta, gdzie dokonano rzezi mieszkańców, co doprowadziło do likwidacji Księstwa Teodoro. Aleksander wraz z rodziną został ujęty i przewieziony do Konstantynopola, gdzie książę został stracony. Jego syn został zmuszony do nawrócenia na islam, a żona i córki trafiły do haremu sułtana.
Bibliografia
-
Alexander Vasiliev, The Goths in the Crimea, Cambridge, Massachusetts: The Mediaeval Academy of America 1936, s. 244-265.
-
Anthony M. Bryer, A Byzantine Family: The Gabrades, c. 979- c. 1653, „University of Birmingham Historical Journal” 12 (1970), s. 184.
