Aleksander Findziński

Aleksander Findziński (ur. 3 czerwca 1944, zm. 8 lipca 2013) był polskim ekspertem w dziedzinie gazownictwa oraz pierwszym prezesem Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa SA (PGNiG). Pełnił także funkcję zastępcy przewodniczącego rady nadzorczej EuRoPol GAZ S.A.

Kariera zawodowa

W czasie studiów na Wydziale Sanitarno-Środowiskowym Politechniki Warszawskiej, Aleksander Findziński rozpoczął pracę w Gazowni Warszawskiej. Po zakończeniu edukacji został projektantem w Warszawskim Okręgowym Zakładzie Gazownictwa. Następnie pracował w biurze projektów gazowniczych, gdzie stworzył projekty gazyfikacji takich miejscowości jak Mikołajki, Ryn, Węgorzewo, Ełk oraz Olecko. W 1974 roku awansował na stanowisko zastępcy dyrektora ds. technicznych w Mazowieckim Okręgowym Zakładzie Gazownictwa. Rok później, w 1975, objął stanowisko dyrektora technicznego MOZG, gdzie był odpowiedzialny za przestawienie Warszawy na gaz ziemny, proces zakończony sukcesem w 1978 roku. Od 1984 roku Findziński nadzorował rozwój gazownictwa w Polsce jako wicedyrektor w Departamencie Geologii, Nafty i Gazu w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki. W 1986 roku został najpierw zastępcą dyrektora naczelnego, a w 1992 roku dyrektorem naczelnym. Po skomercjalizowaniu PGNiG oraz przekształceniu go w Spółkę Skarbu Państwa w 1996 roku, Aleksander Findziński został pierwszym prezesem tej instytucji.

W okresie kierownictwa w PGNiG

Pełnił funkcję dyrektora generalnego PGNiG w latach 1992–1999. W tym czasie udało mu się m.in. podpisać polsko-rosyjską umowę na budowę tranzytowego gazociągu jamalskiego oraz nawiązać współpracę ze Gazpromem, a także wynegocjować umowę dotyczącą podziału mocy przesyłowych w gazociągu jamalskim.

Osiągnięcia i wyróżnienia

Aleksander Findziński został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Orderem Sztandaru Pracy, Medalem im. Ignacego Łukasiewicza, a także tytułem Generalnego Dyrektora Górniczego I stopnia. W 2011 roku, za znaczący wkład w rozwój polskiego górnictwa naftowego i gazowego, otrzymał nagrodę Wektory 2010 przyznaną przez organizację Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej.

Zmarł 8 lipca 2013 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera FIV-tuje-5).

Wybrana bibliografia autorska

Zagadnienia niezawodności działania urządzeń gazowniczych w województwie stołecznym warszawskim na tle istniejących trudności w zakresie ich konserwacji (Zakład Graficzny Politechniki Warszawskiej, 1979 – 84)

Przypisy

Bibliografia

Artykuł Andrzeja Kubika – Nagroda dla architekta umów z Gazpromem na str. Wyborcza.biz. (opublikowany 17.01.2011)
Nekrolog w Gazecie Wyborczej emitowany 11.07.2013
Nekrolog w Gazecie Wyborczej emitowany 11.07.2013
Nekrolog w Gazecie Wyborczej emitowany 10.07.2013