Aleksander Juliusz Ehrbar
Aleksander Juliusz Ehrbar (26 kwietnia 1870 we Lwowie – 15 czerwca 1948 w Zielonej Górze) był tytularnym generałem brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Aleksander Juliusz Ehrbar przyszedł na świat 26 kwietnia 1870 roku we Lwowie. W 1887 roku ochotniczo wstąpił do cesarskiej i królewskiej Armii. Stopień kadeta uzyskał z datą 1 września 1889 roku. Od tego momentu pełnił zawodową służbę w Czeskim Pułku Piechoty Nr 21 w Kutnej Horze. W 1892 roku awansował na podporucznika, a w 1895 roku na porucznika. W 1898 roku przeszedł do korpusu oficerów kawalerii, zachowując dotychczasowy stopień i starszeństwo, oraz został przeniesiony do Czeskiego Pułku Dragonów Nr 14 w Klatowach. Na rotmistrza awansował 1 listopada 1904 roku. Podczas I wojny światowej walczył w Serbii, gdzie odniósł rany. Stopień majora uzyskał z dniem 1 listopada 1914 roku. Po wyleczeniu z ran objął dowództwo dywizjonu rekrutów. W latach 1915–1917 dowodził dywizjonem oraz Pułkiem Dragonów Nr 8 na froncie rosyjskim. Na podpułkownika awansował 1 listopada 1916 roku. W 1918 roku uczestniczył w walkach w Tyrolu, a następnie został komendantem wojskowym powiatu puławskiego.
1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z potwierdzeniem stopnia podpułkownika i przydzielony do Okręgu Generalnego „Kraków”. 4 lutego 1919 roku płk Ludwik Trexler, działając w zastępstwie dowódcy Okręgu Wojskowego w Przemyślu, powierzył mu stanowisko komendanta powiatu niskiego. Funkcję tę objął po płk. Karolu Mogiła-Stankiewiczu. Następnie pełnił rolę zastępcy dowódcy załogi w Puławach, a później dowodził ekspozyturą taborów i koni w Jarosławiu oraz był zastępcą dowódcy 4 pułku ułanów. 11 maja 1919 roku został przeniesiony do dyspozycji Generalnego Inspektora Jazdy, a 24 maja tego samego roku wyznaczono go na dowódcę 9 pułku ułanów.
17 czerwca 1919 roku Minister Spraw Wojskowych powierzył mu organizację oraz dowództwo 3 pułku dragonów, który we wrześniu tego roku został przekształcony w 3 pułk strzelców konnych, a 6 października 1920 roku w 5 pułk strzelców konnych. Od lipca do listopada 1919 roku łączył obowiązki dowódcy pułku z funkcją dowódcy szwadronu zapasowego 3 pułku dragonów w Tarnowie. 29 maja 1920 roku zatwierdzono go w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów „byłej armii austriacko-węgierskiej” z datą 1 kwietnia 1920 roku.
W 1921 roku służył w Departamencie IV Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Następnie dowodził 5 pułkiem strzelców konnych w Tarnowie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika z datą 1 czerwca 1919 roku oraz 12. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii). 20 listopada 1924 roku zwolniono go ze stanowiska dowódcy 5 psk, równocześnie odkomenderowano go do Dowództwa 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie. Następnie powrócił do macierzystego 5 psk. W czerwcu 1925 roku objął stanowisko komendanta w Komendzie Uzupełnień Koni Nr 20 w Gnieźnie, a we wrześniu tego samego roku przeniesiono go do Komendy Uzupełnień Koni Nr 23 w Bydgoszczy, również na stanowisko komendanta. Później pozostawał w dyspozycji dowódcy 16 pułku ułanów.
5 lutego 1927 roku Prezydent RP mianował go generałem brygady, z prawem do tytułu, z dniem przejścia w stan spoczynku – 30 kwietnia 1927 roku. Wówczas mieszkał w Bydgoszczy przy ulicy Reja 3. W 1933 roku jego adres to Bydgoszcz, ul. Adama Asnyka 7 m. 1 (tel. nr 22-34), a w 1936 roku ponownie ul. Reja 5 m. 6. Później przeniósł się do Warszawy, gdzie mieszkał do 1939 roku. Po wypędzeniu przez Niemców tułał się po Polsce. Zmarł w Zielonej Górze i został pochowany w Warszawie na cmentarzu Czerniakowskim.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce
- Krzyż Wojskowy Karola
- Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
Przypisy
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1898. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1897.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Rozkazy Dowództwa Okręgu wojskowego w Przemyślu. Podkarpacka Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2019-08-11].
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Śląska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2019-06-10].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Roman Gilewski: Zarys historji wojennej 5-go Pułku Strzelców Konnych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej formacji polskich 1918–1920.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Książka Adresowa Miasta Bydgoszczy na rok 1933. Władysław Weber (oprac.). Władysław Weber, 1933.
- Książka Adresowa Miasta Bydgoszczy rocznik 1936/37. Władysław Weber (oprac.). Jan Miernik, 1936.
