Aleksander Dzwonkowski

Aleksander Jerzy Dzwonkowski (urodzony 15 lutego 1907 roku w Petersburgu, zmarł 23 marca 1977 roku w Warszawie) był polskim aktorem.

Życiorys

Urodził się w Petersburgu w rodzinie Stanisława, nauczyciela, oraz Waleni z Wy­szomirskich. W 1917 roku, wraz z rodzicami, osiedlił się w Wilnie, gdzie mieszkał do 1922 roku. Ukończył szkołę średnią, a następnie w latach 1927–1930 uczęszczał na Kursy Wokalno-Dramatyczne H.J. Hry­niewieckiej w Warszawie. Debiutował w 1931 roku w Teatrze Miejskim w Grodnie. W sezonie 1931/1932 był członkiem zespołu Teatru Objazdowego Samorządów Województwa Białostockiego, a w latach 1932–1936 grał w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy. W sezonie 1936/1937 był aktorem Teatrów Miejskich w Wilnie. Latem 1937 roku powrócił do Bydgoszczy, a w latach 1937–1939 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939, a 17 września dostał się do niewoli, z której został uwolniony z powodu złego stanu zdrowia.

W okresie niemieckiej okupacji pracował jako kelner w „Ognisku Aktorów” w Warszawie.

Od lutego 1945 roku występował w Teatrze Miejskim w Częstochowie. W latach 1945–1948 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu, a w latach 1948–1954 i w sezonie 1959/1960 związany był z Teatrem Polskim w Warszawie. W latach 1954–1959 oraz 1960–1964 grał w warszawskim Teatrze Domu Wojska Polskiego (później znanym jako Teatr Dramatyczny). Wiosną 1955 roku występował gościnnie w Teatrze Powszechnym. W 1959 roku wyjechał na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki do Włoch i Francji. Od sezonu 1964/1965 aż do przejścia na emeryturę (1 stycznia 1976) był członkiem zespołu Teatru Narodowego.

Występował w filmach, spektaklach Teatru TV oraz słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. Pracował również jako aktor dubbingowy.

Był drugim mężem aktorki Anieli Rolandowej z Miszczyków.

Zmarł w Warszawie, a jego ciało spoczywa na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B35-2-20).

Filmografia

  • Skarb (1948)
  • Zemsta (1956) jako kuchmistrz Perełka
  • Kapelusz pana Anatola (1957) jako Feluś Piwko
  • Cafe pod Minogą (1959) jako Kapuś
  • Inspekcja pana Anatola (1959) jako Feluś Piwko
  • Tysiąc talarów (1960) jako Hipolit Wydech
  • Zezowate szczęście (1960) jako Cezary Piszczyk, ojciec Jana
  • Dotknięcie nocy (1961) jako Mieloch
  • Rodzina Milcarków (1962) jako Pyrek
  • Jutro premiera (1962) jako aktor Teodor Gellert
  • Mansarda (1963) jako Rembecki
  • Godzina pąsowej róży (1963) jako nauczyciel
  • Przerwany lot (1964) jako gość weselny
  • Sam pośród miasta (1965) jako Ziutek, szatniarz w lokalu
  • Mocne uderzenie (1966) jako ojciec Majki
  • Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako doktor Bogumił Kadryll
  • Piękny był pogrzeb, ludzie płakali (1967) jako profesor Lewandowski
  • Ojciec (1967) jako kasiarz
  • Dziadek do orzechów (1967) jako chirurg
  • Paryż – Warszawa bez wizy (1967) jako Kowalik, polski krawiec w Paryżu
  • Duch z Canterville (1967) jako James Otis, ojciec Virginii
  • Czerwone i złote (1969) jako ksiądz
  • Paragon gola (1969) jako pan Oleś, pacjent w szpitalu
  • Do przerwy 0:1 (1969) jako pan Oleś, pacjent w szpitalu (odc. 7)
  • Podróż za jeden uśmiech (1971) jako właściciel kapelusza (odc. 6)
  • Kaprysy Łazarza (1972) jako grabarz
  • Chłopcy (1973) jako Jo-Jo
  • Ziemia obiecana (1974) jako ksiądz Szymon
  • Domy z deszczu. Impresja z Konstantego Paustowskiego (1975) jako dorożkarz Timofiej

Polski dubbing

  • Bambi (1942) jako Puchacz (wersja dubbingowa z 1961)
  • Piotruś Pan (1953) jako Mr. Smee
  • Zakochany kundel (1955) jako Bóbr (wersja dubbingowa z 1961)

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)

Nagrody

  • Nagroda Państwowa II stopnia za rolę Podkolesina w sztuce Gogola pt. Ożenek w Państwowym Teatrze Polskim w Warszawie (1952)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w dziedzinie teatru (1975)

Przypisy

Linki zewnętrzne

Przeczytaj u przyjaciół: