Aleksander Stefan Dzierżawski
Aleksander Stefan Dzierżawski (10 sierpnia 1890, Mikulice – 9 maja 1944, Warszawa) był polskim ekonomistą, dziennikarzem, politykiem oraz działaczem społecznym. Pełnił funkcję starosty tureckiego oraz był posłem na Sejm w I, II i III kadencji w II RP, reprezentując Związek Ludowo-Narodowy oraz Stronnictwo Narodowe.
Życiorys
W młodości uczęszczał do Gimnazjum Klasycznego oraz Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, jednak został z niego wydalony za udział w strajku w 1905 roku. Maturę zdał eksternistycznie w Nowogrodzie. Następnie studiował rolnictwo na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1918 roku ukończył kurs dla urzędników wyższej administracji na Uniwersytecie Warszawskim.
W niepodległej Polsce, od 1918 roku, zajmował kolejno stanowiska zastępcy komisarza ludowego, zastępcy starosty, a od 1920 roku był starostą powiatu tureckiego. Pełnił również rolę przewodniczącego Sejmiku, Wydziału Powiatowego oraz prezesa rady opiekuńczej gimnazjów męskich w Turku, a także straży ogniowej oraz oddziału PCK w Turku. Do stycznia 1924 roku był członkiem Głównej Komisji Rekwizycyjnej. W kwietniu 1924 roku został wybrany do Komisji zajmującej się wnioskiem o pociągnięcie do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu byłego ministra Kucharskiego. W październiku 1929 roku był jednym z wnioskodawców powołania nadzwyczajnej komisji sejmowej do zbadania działań Ministerstwa Spraw Wojskowych oraz organów sanitarnych w kontekście przenoszenia oficerów w stan spoczynku. Był także członkiem zarządu Związku Hallerczyków oraz władz lokalnych Związku Ludowo-Narodowego, a później Stronnictwa Narodowego. Pod koniec lat 30. aktywnie uczestniczył w działalności Syndykatu Dziennikarzy Warszawskich, publikując liczne artykuły o tematyce rolniczej i politycznej w takich gazetach jak „Głos Kaliski”, „Głos Koniński”, „Goniec Warszawski” oraz „Posiew”. W 1936 roku wydał zbiór bajek politycznych pt. „Świnia i koryto”. W trakcie II wojny światowej był prezesem zarządu III Okręgu Rady Głównej Opiekuńczej.
Rodzina
Aleksander był synem Bolesława (1860-1907), ziemianina, lekarza oraz redaktora „Przeglądu Dentystycznego”, i Zofii z Czarnomskich Dzierżawskich. Jego dziadek ze strony ojca brał udział w powstaniu listopadowym, służąc w jeździe kaliskiej. Poślubił Annę z domu Czarnomska w 1914 roku, a jego drugą żoną była Wanda z domu Chłopicka. Jego bratankiem był Janusz Dzierżawski, a stryjecznymi wnukami Krzysztof i Mariusz Dzierżawscy.
