Aleksander Drzewiecki
Aleksander Drzewiecki (ur. 11 listopada 1897 w Berlinie, zm. 12 lutego 1960 w Bydgoszczy) był skrzypkiem, trębaczem, wachmistrzem zawodowym Wojska Polskiego oraz altowiolistą w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Brał również udział w powstaniu wielkopolskim.
Życiorys
W wieku 12 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach i fortepianie. Znał również grę na trąbce i organach. W połowie lat 20. XX wieku ukończył Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne, specjalizując się w skrzypcach i fortepianie. Od 1916 roku doskonalił swoje umiejętności w grze na trąbce.
Wziął udział w powstaniu wielkopolskim jako żołnierz 1 pułku artylerii polowej wielkopolskiej. W marcu 1921 został członkiem nieetatowego plutonu trębaczy 15 Wielkopolskiego pułku artylerii polowej. W orkiestrze pułkowej grał na skrzypcach, a od stycznia 1929 do końca listopada 1930 pełnił rolę dyrygenta plutonu trębaczy. Po rozwiązaniu zespołów 1 grudnia 1930 zajął się opieką nad sztandarem i równocześnie wykonywał obowiązki w dywizjonie, ucząc chętnych żołnierzy gry na skrzypcach i innych instrumentach oraz opiekując się sygnalistami.
W latach 1927–1930 był koncertmistrzem w orkiestrze Teatru Miejskiego w Bydgoszczy.
Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku pełnił funkcję podoficera sztandarowego, dbając o pułkowy sztandar. W trakcie walk w Puszczy Kampinoskiej zakopał go w rejonie Sierakowa, a w 1947 roku przyczynił się do jego odnalezienia. Okupację spędził w niewoli niemieckiej.
Do Bydgoszczy powrócił 23 sierpnia 1946 roku. Został altowiolistą w Pomorskiej Orkiestrze Symfonicznej, a od 1 stycznia 1953 roku w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.
Zmarł 12 lutego 1960 roku w Bydgoszczy i został pochowany na cmentarzu parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy przy ul. Kossaka 74.
Odznaczenia
W październiku 1938 roku, jako tytularny ogniomistrz, został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi przez Premiera II RP Sławoja Składkowskiego.
Rodzina
Był mężem Józefy z domu Szulc. Mieli syna Jana.
Bibliografia
Zdzisław Pruss, Rajmund Kuczma, Alicja Weber: Bydgoski leksykon muzyczny. Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne: Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2004, s. 121. ISBN 83-85327-68-1.
