Aleksander Domaszewicz
Aleksander Domaszewicz (urodzony w 1842 roku w Wołmontowiczach, zmarł we wrześniu 1906 roku we Lwowie) był polskim powstańcem oraz inżynierem.
Życiorys
Uczęszczał do Gimnazjum w Kiejdanach. W 1863 roku, jako uczeń VII klasy, wstąpił do powstania styczniowego, przyłączając się do oddziału dowodzonego przez ks. Antoniego Mackiewicza. Podczas walk pod Powiatówką odniósł poważne rany i został uznany za zmarłego, pozostawiony na polu bitwy. Na szczęście został uratowany przez rosyjskiego oficera, który przewiózł go do Kiejdan. Po częściowym wyleczeniu, w styczniu 1864 roku, udało mu się uciec z tamtejszego więzienia, a zimą, boso i bez odzienia, dotarł do brzegów rzeki Niewiaża. Następnie schronił się w Szerkszniach, gdzie spędził kilka tygodni. Po powrocie do zdrowia ponownie dołączył do powstańców, wstępując do oddziału Kognowickiego.
Po klęsce powstania udał się na Zachód. Początkowo pracował jako robotnik w Szwajcarii. Następnie rozpoczął naukę w szkole dróg i mostów w Paryżu, gdzie zdobył tytuł inżyniera. Pracował przy budowie mostów w Francji, Belgia i Hiszpanii. W czasie oblężenia Paryża podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku, służył w Gwardii Narodowej.
Później, z polecenia greckiego banku kredytowego, pracował w Serbii i Grecji, zajmując się melioracją, co przyniosło mu uznanie i szacunek. Otrzymał medal zasługi od rządu serbskiego.
W 1884 roku osiedlił się we Lwowie. Był aktywny w przemyśle. Ożenił się i miał kilkoro dzieci. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, gdzie spoczywa także Janina Domaszewicz.
Przypisy
Bibliografia
Zgon powstańca. „Nowości Illustrowane”. Nr 39, s. 3, 29 września 1906.
Nieco szczegółów biograficznych, dotyczących uczestników organizacji i partyzantki z r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 201.
