Aleksander Dobrzański
Aleksander Dobrzański (ur. 10 lipca 1832 w Częstocicach, zm. 30 sierpnia 1918) był synem Rocha, polskim lekarzem okulistą oraz współzałożycielem Warszawskiego Towarzystwa Okulistycznego. Był także wieloletnim dzierżawcą uzdrowiska w Busku i dziadkiem Marii Dobrzańskiej-Mościckiej.
Dobrzański był ostatnim polskim dzierżawcą buskiego uzdrowiska w czasach zaborów. Charakteryzował się ofiarnym i bezinteresownym podejściem, a jego zaangażowanie w modernizację zdrojowiska było nie tylko racjonalne, ale także pełne pasji. Miał również negatywne uczucia względem rosyjskich urzędników. W okresie jego działalności, po długim czasie stagnacji, buskie uzdrowisko przeszło istotne zmiany. W 1890 roku liczba wydawanych kąpieli w sezonie przekroczyła 50 000. To dzięki inicjatywie dr Dobrzańskiego, w 1893 roku do Buska przybył znany geolog inż. Aleksander Michalski, który odkrył cztery nowe źródła wód leczniczych i rozpoczął ich eksploatację. Dr Dobrzański dzierżawił sanatorium do końca 1893 roku, jednak na tej dzierżawie stracił swój majątek.
W 1908 roku, będąc lekarzem w warszawskim Instytucie Oftalmicznym, wspólnie z lekarzami tego instytutu, dr Kazimierzem Bejnem i Bronisławem Ziemińskim, zainicjował powstanie Warszawskiego Towarzystwa Okulistycznego. Towarzystwo to w 1911 roku zainicjowało powołanie Towarzystwa Okulistów Polskich, które w 1935 roku przekształciło się w Polskie Towarzystwo Okulistyczne. Aleksander Dobrzański został pochowany na warszawskich Powązkach.
== Przypisy ==
