Aleksander Dalewski
Aleksander Dalewski herbu Krucini (ur. 12 stycznia 1827 w Kunkułce, powiat lidzki; zm. 14 kwietnia 1862 w Wilnie) był polskim działaczem patriotycznym, konspiratorem w Wilnie oraz zesłańcem.
Życiorys
Uczył się w wileńskiej szkole powiatowej, a następnie w gimnazjum w Wilnie w latach 1844–1846, którego nie zdołał ukończyć. Po zakończeniu nauki podjął pracę jako nauczyciel.
W 1846 roku, wspólnie z bratem Franciszkiem, założył tajną organizację młodzieży polskiej w Wilnie, znaną jako „Związek Bratni” (tzw. „spisek braci Dalewskich”). W 1849 roku został aresztowany i umieszczony w więzieniu podominikańskim w Wilnie, gdzie następnie skazano go na 10 lat ciężkich robót. Odbywał karę w Nerczyńsku, a w 1858 roku powrócił do Wilna na mocy amnestii.
Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Na Rossie w Wilnie.
Rodzina
Ojciec Aleksandra, Dominik Antoni Dalewski, był dwukrotnie żonaty. Jego córką z pierwszego małżeństwa była Apolonia Dalewska, późniejsza żona Zygmunta Sierakowskiego.
Aleksander był synem Dominika Antoniego i jego drugiej żony, Dominiki z Narkiewiczów. Miał ośmioro rodzeństwa:
- Franciszek (1825–1904)
- Tekla, późniejsza żona Ludwika Jenikego (1818–1903)
- Konstanty (1835–1871)
- Tytus (1841–1864)
- Zuzanna
- Ksawera (1845–1900)
- Józefa
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Kościałkowski: Dalewski Aleksander. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 4: Chwalczewski Jerzy – Dąbrowski Ignacy. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1938, s. 394–395.
