Aleksander Iwanowicz Czernyszow
Aleksander Iwanowicz Czernyszow, po rosyjsku Александр Иванович Чернышёв (urodzony 10 stycznia 1786 w Moskwie, zmarł w 1857 w Castellammare di Stabia) – hrabia od 1826 roku, najjaśniejszy książę od 1846 roku, generał adiutant (1812), generał kawalerii (1826), rosyjski dowódca wojskowy, dyplomata oraz działacz państwowy, którego kariera rozpoczęła się w czasie wojen napoleońskich.
Życiorys
Od 1802 roku Czernyszow służył w jednostkach kawalerii Gwardii Cesarskiej. Brał udział w wojnie z Francją w latach 1805–1807. Od 1808 roku realizował zadania dyplomatyczne w Francji i Szwecji, pełniąc rolę agenta dyplomatyczno-wojskowego w Paryżu. Na początku I wojny ojczyźnianej w 1812 roku był przy carze Aleksandrze I, a następnie dowodził oddziałem kawaleryjskim na froncie. Uczestniczył w zagranicznych wyprawach wojennych rosyjskiej armii w latach 1813–1814. Od 1815 roku był członkiem świty cara, a w 1821 roku objął dowództwo nad dywizją kawalerii. W 1826 roku został członkiem komisji śledczej, która sądziła dekabrystów, a w 1827 roku został senatorem. W 1828 roku został wyznaczony na zastępcę szefa Sztabu Głównego oraz kierującego Ministerstwem Wojny. W latach 1832–1852 pełnił funkcję ministra wojny Imperium Rosyjskiego. Wprowadził w armii szereg reform, które uregulowały system rekrutacji oparty na rekrucie – w tym regulamin z 1831 roku oraz centralizację ministerstwa wojny. Od 1848 roku był przewodniczącym Rady Państwa Imperium Rosyjskiego oraz premierem rosyjskiego rządu (1848–1856). Był zwolennikiem dyscypliny za pomocą tzw. metody pałki oraz przestarzałej taktyki linearnej. Obwiniano go o porażkę armii rosyjskiej w wojnie krymskiej w latach 1853–1856.
W 1830 roku otrzymał Order Orła Białego.
Przypisy
Bibliografia
- М. Роспэн, Отечественная война 1812 года. Энциклопедия, 2004, s. 773–773, ISBN 5-8243-0324-X
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia, t. 29, Moskwa 1978
