Aleksander Czaplic vel Czaplicki-Szpanowski
Aleksander Czaplic vel Czaplicki-Szpanowski herbu Kierdeja (zm. 1664 r.) był członkiem wspólnoty braci polskich. Był wnukiem Teodora (Fedora) Czaplica ze Szpanowa (zm. 1611) oraz synem Jerzego Czaplica (zm. 1649).
Studiował w Holandii, podróżował po Anglii i przebywał w Niemczech. Po powrocie ożenił się z Anną z Rupniowskich. Odziedziczył Bereski oraz Kisielin (Wołyń), które przez pewien czas były stolicą polskich braci polskich. Z powodu swoich poglądów i działań był stawiany przed sądem. Jako delegat województwa wołyńskiego uczestniczył w elekcji Jana Kazimierza.
W 1655 roku, podczas potopu szwedzkiego, przeszedł na stronę króla Szwecji, Karola X Gustawa, co skutkowało konfiskatą jego dóbr. W trakcie wojny powrócił do zwolenników króla i w 1659 roku odzyskał swoje majątki. Jednak w 1660 roku, z powodu niezgody na przejście na katolicyzm, musiał opuścić Kisielin i Polskę. Przed wyjazdem sprzedał swoje dobra Marcjanowi Czaplicowi, który przeszedł na katolicyzm. Aleksander dołączył do swojego zięcia Zbigniewa Morsztyna (męża Zofii Czaplicówny) w Prusach Książęcych. Po 1660 roku wspólnota braci polskich z Kisielina rozproszyła się, a część jej członków przyjęła katolicyzm.
== Przypisy ==
