Aleksander Chodkiewicz
Aleksander Chodkiewicz, herbu własnego Kościesza (od 1501), urodził się w 1457 roku, a zmarł 28 maja 1549 roku. Był koniuszym dworskim (1502), marszałkiem hospodarskim (1506-1509, 1511-1547), starostą puńskim, brzeskim i knyszyńskim, a także wojewodą nowogródzkim (od 1544). Ponadto, dzierżawił majątek wilkieski oraz ostryński.
Był synem Iwana (Jana) Chodkiewicza, hetmana litewskiego, który zmarł w niewoli tureckiej na Krymie w 1484 roku, oraz księżnej Agnieszki Jawnuty Bielskiej, pochodzącej z rodu Giedyminowiczów (córka Iwana, księcia na Bielsku). Aleksander osiedlił się na północnym wschodzie Litwy, gromadząc znaczne majątki, co przyczyniło się do szczytowego okresu potęgi jego rodu w życiu kolejnych trzech pokoleń.
Aleksander miał dwie siostry: Agrafenę Chodkiewicz, która wyszła za mąż za księcia Bohdana Zasławskiego (1486-1528), namiestnika mińskiego, oraz Jakumiłę Chodkiewicz, która zmarła w niewoli u tureckiego kupca przed 1486 rokiem.
Był założycielem linii supraskiej Chodkiewiczów. Jego żoną była księżna Wasylisa Hołowczyńska h. Łabędź (zm. 11 maja 1552), córka Jarosława Hołowczyńskiego, która została pochowana w Supraślu.
Potomstwo Aleksandra
Synowie Aleksandra to:
- Grzegorz Chodkiewicz (zm. 1572) – hetman wielki litewski,
- Hieronim Chodkiewicz (1500–1561) – kasztelan wileński,
- Jerzy Aleksandrowicz Chodkiewicz (1524-1569) – kasztelan trocki, krajczy wielki litewski, starosta bielski, oszmiański.
Aleksander był sygnatariuszem unii piotrkowsko-mielnickiej z 1501 roku.
Właściciel rozległych posiadłości, których centrum stanowił Gródek, w 1498 roku sprowadził z greckiego klasztoru na Górze Athos oraz z Ławry Pieczersko-Kijowskiej do Gródka prawosławnych zakonników żyjących według reguły św. Bazylego Wielkiego. Około 1510 roku, za zgodą wojewody, mnisi przenieśli się w inne, bardziej odludne i spokojne miejsce do Supraśla.
Po jego śmierci 28 maja 1549 roku, został pochowany w monasterze w Supraślu.
Przypisy
Bibliografia
Józef Jasnowski: Chodkiewicz Aleksander. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 354–355. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.
