Aleksander (ur. 870, zm. 6 czerwca 913) był cesarzem bizantyńskim w okresie od 912 do 913 roku.
Był on synem cesarza Bazylego I oraz jego drugiej żony Eudokii Ingeriny. Jego starszym bratem był cesarz Leon VI Filozof. W latach 879–912 sprawował współrządzenie z ojcem i bratem. Po śmierci Leona w 912 roku objął tron jako jego następca, a jednocześnie został regentem nieletniego bratanka, Konstantyna.
Jego rządy jako samodzielnego cesarza trwały bardzo krótko. Aleksander nie miał predyspozycji do pełnienia funkcji władcy, ponieważ był osobą lekkoduchem i nie interesował się sprawami państwowymi. Po zgonie brata uwięził cesarzową w klasztorze i pozbawił doradców Leona ich stanowisk. W trakcie jego krótkiego panowania Bułgarzy zaczęli przygotowywać się do znaczącego ataku na cesarstwo. Zmarł podczas przygotowań do wojny w 913 roku. Na łożu śmierci wyznaczył na swojego następcę małoletniego bratanka, który rządził jako Konstantyn VII.
Linki zewnętrzne
Biografia cesarza Aleksandra. [dostęp 2008-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)]. (niem.).
