Aleksander Cesarski

Aleksander Cesarski (urodzony 14 sierpnia 1921 w Warszawie, zmarł 8 listopada 1975 w tym samym mieście) – był generałem brygady w Wojsku Polskim.

Życiorys

Był synem działacza KPP oraz szewca-chałupnika o imieniu Aleksander. W czasie okupacji angażował się w działalność Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, a później w PPR oraz jako członek GL.

W czerwcu 1943 roku, po zdradzie ze strony kolegi, został aresztowany i osadzony w Pawiaku, gdzie przebywał do lipca tego samego roku.

W 1945 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych. 28 marca 1947 roku brał udział w inspekcji wojskowej w Bieszczadach, podczas której zginął generał Karol Świerczewski. Cesarski towarzyszył mu jako oficer do zleceń i wyniósł go z pola ostrzału, za co został awansowany na stopień majora.

Później służył w kwatermistrzostwie Terenowej Obrony Przeciwlotniczej, gdzie najpierw został zastępcą komendanta głównego, a następnie objął stanowisko komendanta głównego. W latach 1957–1960 ukończył w trybie zaocznym studia w Akademii Sztabu Generalnego, a w 1963 roku awansował na generała brygady. Równocześnie w latach 1957–1960 studiował geografię gospodarczą na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom magistra geografii 31 sierpnia 1961 roku.

W 1970 roku przeszedł w stan spoczynku, a później pracował w Związku Inwalidów Wojennych.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D29-1-3).

Awanse

  • podporucznik – 1945
  • porucznik – 1946
  • kapitan – 1946
  • major – 1947
  • podpułkownik – 1951
  • pułkownik – 1956
  • generał brygady – 1963

Ordery i odznaczenia

  • Order Sztandaru Pracy II klasy
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
  • Złoty Krzyż Zasługi (16 kwietnia 1947)
  • Krzyż Partyzancki
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
  • Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)
  • Medal „Za udział w walkach o Berlin”

Przypisy

Bibliografia

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
  • Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 (A–H). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010. ISBN 978-83-7611-801-7.
Przeczytaj u przyjaciół: