Aleksander Burhardt (25 sierpnia 1885 – 29 sierpnia 1976) był polskim prawnikiem, adwokatem, sędzią, radnym Wilna oraz działaczem społecznym i narodowym.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Wilnie, a następnie Wydział Prawny na Uniwersytecie Petersburskim. Kontynuował naukę na kierunku filologii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie oraz ponownie studiował prawo na Uniwersytecie w Dorpacie. W trakcie studiów aktywnie uczestniczył w kółkach samokształceniowych oraz w organizacji Bratnia Pomoc. W Dorpacie był zaangażowany w Konwent Polonia, a później dołączył do Wileńskiego Koła Filistrów tej korporacji akademickiej. W 1912 roku należał do rzeczywistych członków Towarzystwa Rolniczego Kowieńskiego i brał udział w Polskiej Organizacji Wojskowej.
Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę jako adwokat w Wilnie. W maju 1919 roku został wybrany na sędziego śledczego. W listopadzie 1919 pełnił funkcję urzędnika w Urzędzie Okręgowym w Wilnie. Podczas wyborów w 1922 roku przewodniczył komisji wyborczej w obwodzie nr 7 w Wilnie. W 1924 roku został sędzią Sądu Rozjemczego w Wilnie. Był członkiem zarządu oraz wiceprezesem patronatu więziennego. Należał również do Polskiej Macierzy Szkolnej Ziem Wschodnich, gdzie pełnił rolę członka i sekretarza Rady Nadzorczej. Pełnił również funkcję sekretarza Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie oraz był członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W 1927 roku ubiegał się o mandat w Radzie Miasta Wilna z listy nr 14 (Polski Centralny Komitet Wyborczy). W 1931 roku został członkiem Rady Adwokackiej, a rok później objął stanowisko zastępcy członka Izby Adwokackiej Wileńskiej. W 1934 roku został wybrany do Rady Miasta Wilna z listy nr 2 (Narodowy Komitet Wyborczy) w okręgu nr 2, jednak zrezygnował z mandatu w czerwcu 1936 roku.
Rodzina
Aleksander Burhardt był synem Michała Innocentego Burhardta (1838-1907), lekarza, oraz Antoniny Bogumiły z Medekszów (1863-1933). Jego siostra, Janina Burhardt (1883-1924), była działaczką niepodległościową. Miał także dwóch braci: Mieczysława (1887-1963), komandora porucznika Marynarki Wojennej, oraz Stefana (1899-1991), bibliotekarza. 10 czerwca 1910 roku ożenił się z Janiną z Węsławskich (ur. 1887), która również była działaczką społeczną i narodową. Para miała dwóch synów: Michała Witolda (1912-1989), żołnierza ZWZ i AK, oraz Witolda (1914-1936), podporucznika artylerii, a także dwie córki: Halinę Janinę, po mężu Mikułowską (1917-1998), etnografkę i muzealniczkę, oraz Krystynę, po mężu Mickiewicz (ur. 1921).
Przypisy
