Aleksander Brzostowski
Aleksander Brzostowski, znany pod herbem Strzemię (ur. po 1743, zm. w 1820 w Châlons-sur-Marne), był polskim szlachcicem, hrabią pruskim, starostą wołkowyskim oraz sokołowskim. Pełnił funkcję posła na sejmy, w tym Sejm Czteroletni, a także był ostatnim kasztelanem mazowieckim. Wyróżniony został tytułami kawalera Orderu Orła Białego oraz Orderu Świętego Stanisława.
Życiorys
Aleksander był najstarszym synem Adama oraz Genowefy, księżnej Ogińskiej herbu Oginiec. Miał czterech braci: Jana, Emanuela, Michała oraz Ksawerego Franciszka, który również uzyskał tytuł hrabiowski w 1798 roku i był dziadkiem Heleny Załuskiej.
W wyniku darowizny ojca otrzymał jako lenne dobra Mołodków w powiecie krzemienieckim, a po matce odziedziczył Białozórkę. W 1790 roku, po śmierci ojca, stał się właścicielem Czarnożył, do którego się przeniósł.
W 1776 roku był posłem na sejm walny z powiatu wołkowyskiego. W latach 1779-1782 pełnił funkcję starosty wołkowyskiego, a następnie został starostą sokołowskim. W 1790 roku został posłem z ziemi wieluńskiej na drugą kadencję Sejmu Czteroletniego. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się wspierać projekt Ustawy Rządowej. 20 kwietnia 1791 roku uzyskał kasztelanię mazowiecką. Z kolei 29 maja 1791 roku został przyjęty do Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej.
Był kawalerem Orderu Świętego Stanisława (od 1782 roku) oraz Orderu Orła Białego (od 15 czerwca 1791 roku). W 1798 roku otrzymał tytuł hrabiowski z rąk pruskich. Po pewnym czasie osiedlił się we Francji, gdzie zmarł.
Aleksander Brzostowski ożenił się z Anną Marią Wodzińską herbu Jastrzębiec, z którą miał dwoje dzieci: Aleksandrę (zamężną za Michałem Świeykowskim) oraz Michała (1782-1852, który był oficerem).
Przypisy
Bibliografia
- Hanna Waniczkówna: Brzostowski Aleksander. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3. Warszawa – Kraków – Łódź – Poznań – Wilno – Zakopane: Polska Akademia Umiejętności, 1937, s. 47.
- Marek Minakowski: Aleksander Brzostowski w Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego. 2014. [dostęp 2014-06-07].
- Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 2: Bonieccy h. Bończa – Chmieleńscy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1900, s. 1-396.
