Aleksander Broda
Aleksander Broda (urodzony 17 lipca 1899 w Wąsowie, zmarł 5 września 1939 w pobliżu Krośniewic) był żołnierzem armii niemieckiej, powstańcem wielkopolskim oraz podoficerem Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Otrzymał Order Virtuti Militari.
Życiorys
Przyszedł na świat w Wąsowie, w rodzinie Józefa i Aleksandry z Kandulskich. Ukończył szkołę ludową. W 1917 roku został powołany do armii niemieckiej. W grudniu 1918 dołączył do oddziałów powstańczych i brał udział w powstaniu wielkopolskim. W 1919 roku wstąpił do 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich, gdzie awansował na stopień kaprala. Jako żołnierz 2 pułku strzelców wielkopolskich walczył na froncie polsko-bolszewickim. Został wzięty do niewoli pod Słonimiem, jednak udało mu się uciec i powrócić do swojej jednostki. Za swoje zasługi w walkach został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”.
Po zakończeniu wojny awansował do stopnia tytularnego sierżanta. W 1935 roku, po zwolnieniu z wojska, prowadził restaurację w Krotoszynie. W 1939 roku został ponownie powołany do wojska, walcząc w szeregach 56 pułku piechoty. Zginął w wyniku bombardowania przy szosie Kutno-Kłodawa. Prawdopodobnie został pochowany na cmentarzu w Krośniewicach.
Był mężem Zofii z Nochelskich i miał troje dzieci: synów Eugeniusza (ur. 1928) i Zdzisława (ur. 1932) oraz córkę Mirosławę (ur. 1930).
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2406 (?)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
Lista kawalerów Orderu Wojennego „Virtuti Militari”: Piechota. W: Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Stanisław Siuda: Zarys historii wojennej 56-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
