Aleksander Biborski (urodzony 7 sierpnia 1856 roku w Krakowie, zmarł 2 marca 1937 roku tamże) był polskim architektem, ściśle związanym z Krakowem.
Życiorys
Ukończył I Cesarsko-Królewską Wyższą Szkołę Realną w Krakowie, a następnie kontynuował naukę na Politechnice Lwowskiej. Na początku swojej kariery zawodowej pracował w Urzędzie Budownictwa Miejskiego w latach 1883–1884. W 1894 roku założył własną firmę budowlaną, w której projektował i budował głównie domy mieszkalne w charakterystycznym dla schyłku XIX wieku stylu eklektycznym, nawiązującym do północnego renesansu. Realizował także projekty innych architektów. W 1884 roku został członkiem Towarzystwa Technicznego, a w latach 1916–1919 pełnił funkcję Króla Bractwa Kurkowego. Od 1916 roku sprawował również stanowisko prezesa Izby Budowlanej.
Zmarł i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Realizacje w Krakowie
- ul. Łobzowska 23 (1891)
- ul. Łobzowska 5 (1901–02)
- ul. Krowoderska 55 (1893–94), kamienica własna
- ul. Biskupia 3 (1897)
- ul. Szlak 9 (1897)
- ul. Berka Joselewicza 22
- ul. Karmelicka 14 (1899)
- ul. Karmelicka 8 (1895)
- ul. Radziwiłłowska 27 (1899)
- ul. Jabłonowskich 6 (1899–1900)
- Kamienice na ul. Długiej:
- nr 39 (1906)
- nr 41 (1905–1906)
- nr 43 (1905–1906)
- ul. Rakowicka 4 (1910–1911, wspólnie z Antonim Dostalem)
- projekt przebudowy kościoła św. Mikołaja (1906–1907)
- i inne.
Upamiętnienie
W 2018 roku skwer przy ul. Biskupiej w Krakowie otrzymał imię Aleksandra Biborskiego.
== Przypisy ==
