Aleksander Iljicz Bibikow (ros. Александр Ильич Бибиков, ur. 30 maja?/10 czerwca 1729 w Moskwie, zm. 9 kwietnia?/20 kwietnia 1774 w Bugulmie) był rosyjskim wojskowym, który w latach 1773–1774 pełnił funkcję generała en-chefa wojsk rosyjskich zaangażowanych w tłumienie konfederacji barskiej oraz był wolnomularzem.
Życiorys
Rozpoczął swoją służbę wojskową w 1746 roku i brał udział w wojnie siedmioletniej. W okresie 1771–1774 uczestniczył w walkach przeciwko konfederatom barskim w Rzeczypospolitej. Od 1771 roku był komendantem wojsk rosyjskich stacjonujących w Warszawie. W 1773 roku został naczelnym dowódcą wojsk rosyjskich, które tłumiły powstanie Pugaczowa.
Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Orła Białego, Order Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania, Order Świętego Aleksandra Newskiego oraz Order Świętej Anny.
Przypisy
