Aleksander Zygmunt Bergman (urodzony w 1849 roku na Suwalszczyźnie, działał po 1880 roku) był polskim aktorem oraz przedsiębiorcą teatralnym.
Kariera teatralna
Bergman kształcił się w Szkole Dramatycznej w Warszawie. Zadebiutował w 1867 roku w Radomsku, występując w zespole Antoniego Raszewskiego. W następnych latach grał w różnych zespołach teatrów prowincjonalnych, takich jak: Feliks Leona Stobińskiego (1875-1877), Alojzy Bucholtz (1876), Mieczysław Krauze (1876), Bolesław Kremski oraz Hipolit Wójcicki (1878-1880), a także Władysław Gostyński (1878). Dodatkowo występował w warszawskim teatrze ogródkowym „Eldorado”. W 1877 roku zadebiutował w Warszawskich Teatrach Rządowych, jednak nie został zatrudniony. Na scenie wystąpił m.in. w rolach: Wacława (w Starej romantyczce), Birbanckiego (w Dożywociu), Papkina (w Zemście), Franciszka Moora (w Zbójcach), Seweryna (w Panu Damazy), Edmunda (w Damy i huzary) oraz Czesława (w Nikt mnie nie zna). Od stycznia do maja 1879 roku samodzielnie kierował zespołem teatralnym, z którym występował w Siedlcach, Puławach, Dęblinie oraz Zamościu.
Życie prywatne
Żoną Bergmana była aktorka teatralna Maria Borejko.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Aleksander Bergman, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-05].
