Aleksander Bekier

Aleksander Bekier (urodzony 11 grudnia 1907 w Mławie, zmarł 23 lutego 1963 w Warszawie) był polskim działaczem komunistycznym, podpułkownikiem oraz dyplomatą.

Życiorys

Urodził się w rodzinie żydowskiej jako syn Izaaka. Od 1925 roku mieszkał we Francji, gdzie dołączył do Francuskiej Partii Komunistycznej. W latach 1936–1938 uczestniczył w hiszpańskiej wojnie domowej, pełniąc rolę komisarza politycznego w XIV Brygadzie oraz XIII Brygadzie im. Jarosława Dąbrowskiego, a następnie, w stopniu komisarza brygady, był zastępcą komisarza V Korpusu.

W czasie II wojny światowej angażował się w francuski ruch oporu i kontynuował działalność w Francuskiej Partii Komunistycznej. W 1944 roku objął stanowisko sekretarza delegatury PKWN w Paryżu. W lipcu tego samego roku przez krótki czas pełnił funkcję chargé d’affaires w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej we Francji. Od stycznia 1948 roku był I sekretarzem ambasady RP w Paryżu. Po powrocie do Polski w 1948 roku, został dyrektorem wydziału personalnego w CRS Samopomoc Chłopska w Warszawie. Od lipca 1952 roku był zastępcą redaktora pisma „Chłopska Droga”, a w latach 1955–1957 kierował Redakcją Literatury Masowo-Politycznej w wydawnictwie Książka i Wiedza. W latach 1958–1962 sprawował funkcję radcy ambasady PRL w Meksyku, a od września 1962 roku pełnił rolę wicedyrektora Departamentu Ameryki Łacińskiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

Jego ostatnim miejscem spoczynku jest Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie (kwatera C2-8-17). Jego żona, Elżbieta (1909–2002), była muzykiem oraz brała udział w walkach w Hiszpanii.