Aleksander Augustynowicz
Aleksander Augustynowicz (7 lutego 1865 w Iskrzyni, wówczas w powiecie krośnieńskim, zm. 23 sierpnia 1944 w Warszawie) był polskim malarzem, który specjalizował się w portretach oraz pejzażach.
Życiorys
Aleksander Augustynowicz przyszedł na świat w rodzinie właścicieli ziemskich, Wincentego i Julii z domu Habecka. Uczył się w gimnazjum w Rzeszowie, a w latach 1883–1886 studiował pod okiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza oraz Jana Matejki w Szkolе Sztuk Pięknych w Krakowie. Po ukończeniu studiów w Krakowie, udał się na dalszą naukę do Monachium, a także odbył artystyczne podróże do Włoch i na Węgry.
Od 1890 roku osiedlił się we Lwowie, gdzie rozpoczął swoją działalność artystyczną. W 1895 roku poślubił znaną lwowską poetkę, dziennikarkę oraz działaczkę feministyczną, Annę Czemeryńską, z którą miał trzy córki: Stanisławę (ur. 1897) – żonę uznanego chirurga Antoniego Jurasza, Zofię (1899–1938) oraz Aleksandrę (ur. 1901). Po wybuchu I wojny światowej przeniósł się do Zakopanego, gdzie mieszkał w latach 1914–1921. Następnie osiedlił się na stałe w Poznaniu, gdzie już w czasie wojny wystawiał swoje prace w Stowarzyszeniu Artystów. W 1925 roku został członkiem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a w tym samym roku otrzymał najwyższe odznaczenie honorowe za osiągnięcia artystyczne. W 1936 roku w Poznaniu odbył jubileusz pięćdziesięciolecia swojej działalności artystycznej, którego częścią była duża wystawa retrospektywna jego dzieł. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Warszawy, gdzie zginął podczas powstania warszawskiego.
Augustynowicz tworzył kompozycje figuralne, a zwłaszcza portrety; w Poznaniu sportretował m.in. Wojciecha Trąmpczyńskiego, Ignacego Mościckiego oraz Witolda Celichowskiego. To tam powstała większość jego akwarel. W późniejszym okresie jego działalności akwarele stały się dominujące, szczególnie w tematyce związanej z krajobrazem oraz folklorem polskim. Malarstwo Augustynowicza cieszyło się dużym uznaniem, jego prace znajdują się w wielu polskich muzeach oraz w zbiorach prywatnych. Muzeum Narodowe w Poznaniu posiada w swoich zbiorach 14 obrazów olejnych i akwarel, w tym autoportret w stroju mandaryna.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)
Przypisy
Bibliografia
Jubileusz artysty-lwowianina. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 63 z 19 marca 1937.
Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski słownik biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 31-32. ISBN 83-01-02722-3.
Linki zewnętrzne
Pocztówki z reprodukcjami prac w bibliotece Polona
