Aleksander Antonowicz
Aleksander Antonowicz (urodzony 2 października 1854 roku w Wilnie, zmarł 16 marca 1932 roku w Wilnie) był generałem majorem Armii Imperium Rosyjskiego oraz generałem brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, a także inżynierem.
Życiorys
Ukończył Korpus Kadetów w Połocku oraz Nikołajewską Akademię Inżynieryjną w Petersburgu. Od 1871 roku do 1918 roku był w służbie armii rosyjskiej, a w 1905 roku awansował na generała majora. W trakcie swojej kariery w armii carskiej działał jako inżynier, odpowiedzialny za nadzór nad budowami, w tym nad wznoszeniem siedziby wileńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz współorganizował remont kościoła św. Anny.
17 lipca 1919 roku przeszedł do Wojska Polskiego, zachowując stopień generała podporucznika oraz zostając zaliczonym do I Rezerwy Armii z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny. W głównej mierze pełnił funkcje związane z inspekcjami technicznymi, w tym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 roku pracował w Inspektoracie Zdobyczy Wojennych Naczelnego Dowództwa. 1 maja 1920 roku został potwierdzony w stopniu generała podporucznika z datą starszeństwa na 1 kwietnia 1920 roku. Przez krótki okres dowodził VI Okręgiem Wojskowym w Wojsku Litwy Środkowej. 1 kwietnia 1921 roku przeszedł w stan spoczynku, a 26 października 1923 roku został zatwierdzony w stopniu generała brygady. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie.
Przypisy
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- Piotr P. Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159. Brak numerów stron w książce.
