Aleksander Antoni Fredro

Aleksander Antoni Fredro, herbu Bończa (urodzony w 1674 roku w Pleszowicach, zmarł 26 kwietnia 1734 roku w Radymnie) – był biskupem chełmskim w latach 1719–1724 oraz biskupem przemyskim od 1724 do 1734 roku. Pełnił również funkcję kantora i kanonika w gnieźnieńskiej

Życiorys

Był synem kasztelana czernihowskiego Stanisława oraz Katarzyny Bełżeckiej.

W latach 1694–1695 kształcił się w seminarium księży misjonarzy w Warszawie, a następnie kontynuował studia zarówno w kraju, jak i za granicą. Po powrocie do Polski objął stanowisko sekretarza królewskiego na dworze Augusta II Mocnego, a później został wiceprezydentem Trybunału Głównego Koronnego w latach 1708 i 1710. Następnie pełnił funkcję sekretarza wielkiego koronnego, a w latach 1714 i 1716 prezydenta trybunału. Przez dwadzieścia lat działał jako proboszcz parafii oraz prepozyt jarosławskiej kolegiaty, którą wzbogacił o ozdobne mszały oraz srebrne kielichy. Ufundował również obrazy Matki Boskiej Częstochowskiej i świętej Trójcy, a także kamienną figurę świętego Jana Nepomucena.

29 marca 1719 roku otrzymał nominację na biskupa chełmskiego. Jego rządy w diecezji rozpoczęły się od wizytacji, podczas których szczególnie troszczył się o osoby najbardziej potrzebujące, zyskując przydomek “ojca ubogich”, którym codziennie udzielał wsparcia finansowego z własnych środków. Po pięciu latach sprawowania władzy w diecezji chełmskiej, 27 września 1724 roku został mianowany biskupem przemyskim. Jako ordynariusz przemyślan rozpoczął znaczny remont katedry, nadając jej nowy, barokowy styl. Niestety, jego wysiłki zostały w dużej mierze zniweczone przez katastrofę budowlaną w 1733 roku. Nie szczędził funduszy na renowację kościołów i ich wyposażenie w sprzęt liturgiczny. Z jego inicjatywy oraz fundacji w latach 1724–1730 zbudowano kościół w Radymnie, a pod koniec lat 20. XVIII wieku kościół Paulinów w Starej Wsi (we współpracy z księdzem Franciszkiem Goźlińskim), oraz w Jaśliskach w latach 1724–1756. Dodatkowo, wyremontowano kościoły w Lubaczowie i Felsztynie oraz rezydencję biskupią w pobliżu Brzozowa.

Kapituła katedralna ufundowała mu nagrobek w późnobarokowej kaplicy Fredrów z 1724 roku w katedrze przemyskiej. W Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu znajduje się jego portret na tle trzech kościołów: w Jarosławiu, Starej Wsi oraz przebudowanej katedry w Przemyślu.