Aleksander Andruszkiewicz (urodzony w 1808 roku w Sytkach, zmarł 8 grudnia 1868 roku w Paryżu) był pułkownikiem, a także uczestnikiem powstań z lat 1830 i 1863, pełniącym funkcję naczelnika wojennego w regionie Augustowskim podczas powstania styczniowego.
W 1825 roku wstąpił do armii Królestwa Kongresowego. 3 września 1831 roku uzyskał stopień podporucznika. Po klęsce powstania listopadowego udał się do Prus, gdzie został internowany w Malborku. Mimo złożonej przysięgi wierności carowi, pozostał na emigracji. Angażował się w działalność Towarzystwa Demokratycznego Polskiego oraz Zjednoczenia Emigracji Polskiej. W czasie Wiosny Ludów przybył do Krakowa, gdzie organizował siły zbrojne w Rzeszowskiem.
Podczas powstania styczniowego awansował na pułkownika i w kwietniu 1863 roku przybył do Augustowskiego, gdzie objął stanowisko wojewódzkiego naczelnika wojennego oraz dowództwo nad oddziałem powstańczym liczącym około 200 żołnierzy. Stoczył kilka potyczek w północnej części guberni, w tym 9 kwietnia pod Lokajciami, a następnie połączył się w Puszczy Augustowskiej z oddziałem pod dowództwem Józefa Konstantego Ramotowskiego, znanego jako „Wawer”. Komendę nad żołnierzami przekazał Ramotowskiemu, zachowując jednak stanowisko naczelnika wojennego.
We wrześniu 1863 roku z powodu złego stanu zdrowia został urlopowany i udał się do Krakowa, a później do Turcji, a następnie do Paryża.
Powstańcy z 1863 roku, którzy zmarli, zostali odznaczeni przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego 21 stycznia 1933 roku Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Katalog miejsc pamięci powstania styczniowego w województwie podlaskim. Białystok: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Oddział Białystok, 2013, s. 17-18. ISBN 978-83-88372-50-6.
Stanisław Chankowski: Powstanie styczniowe w Augustowskiem. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972, s. 111-114, 117-119, seria: Prace Białostockiego Towarzystwa Naukowego.
