Aleksander Aldea (rum. Alexandru I Aldea, ur. około 1397, zm. 1436) był hospodarem wołoskimi w latach 1431–1436, reprezentującym dynastię Basarabów, a ponadto był synem Mirczy Starego.
Władzę uzyskał w wyniku rosnącej niechęci bojarów do swojego kuzyna Dana II. Po jego śmierci w bitwie z Turkami w 1431 roku, Aleksander zdobył tron dzięki wsparciu możnych oraz hospodara Mołdawii, Aleksandra Dobrego. Już w 1432 roku Turcy najechali Wołoszczyznę – Aleksander nie zdecydował się na walkę i przyjął trudne warunki kapitulacji, które obejmowały stały haracz, sojusz wojskowy oraz konieczność oddania zakładników na dwór sułtana. Niestety, nie uchroniło to Wołoszczyzny przed łupieżczymi wyprawami tureckich dowódców przygranicznych, co spowodowało wzrost niezadowolenia w kraju. Wobec tego bojarzy wołoscy zaczęli wspierać Włada Diabła, innego syna Mirczy Starego, który przebywał w Fogaraszu w Siedmiogrodzie. Wład Diabeł, będąc wówczas wojewodą siedmiogrodzkim z ramienia króla węgierskiego, bezskutecznie ubiegał się o tron wołoski już w 1431 roku. W grudniu 1436 roku Wład Diabeł, przy wsparciu Siedmiogrodzian, wyparł Turków oraz pokonał i zabił Aldeę.
Literatura
J. Demel: Historia Rumunii. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1970, s. 122.
J. Rajman: Encyklopedia średniowiecza. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2006, s. 34. ISBN 83-7435-263-9.
