Aleksander Aamodt Kilde (urodzony 21 września 1992 w Bærum) to norweski narciarz alpejski, który zdobył dwa medale olimpijskie oraz tytuł wicemistrza świata, jest także mistrzem świata juniorów oraz triumfatorem Pucharu Świata.
Kariera
Aleksander Aamodt Kilde zadebiutował na międzynarodowej scenie 17 listopada 2007 roku w Rjukan, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie nie ukończył swojego pierwszego przejazdu. W 2011 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Crans-Montana, gdzie jego najlepszym osiągnięciem było 33. miejsce w supergigancie. Jeszcze dwukrotnie uczestniczył w tych mistrzostwach, osiągając największy sukces na mistrzostwach świata juniorów w Québecu w 2013 roku, zdobywając złoty medal w gigancie.
Debiut w Pucharze Świata miał miejsce 28 października 2012 roku w Sölden, gdzie nie zakwalifikował się do pierwszego przejazdu giganta. Pierwsze punkty w Pucharze Świata zdobył 1 grudnia 2013 roku w Lake Louise, zajmując 20. miejsce w supergigancie. Po raz pierwszy na podium Pucharu Świata stanął 18 grudnia 2015 roku w Val Gardenie, zajmując trzecie miejsce w supergigancie, wyprzedzając go tylko dwaj rodacy: Aksel Lund Svindal i Kjetil Jansrud. W sezonie 2015/2016 zajął siódme miejsce w klasyfikacji generalnej i zdobył Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji supergiganta. W następnym sezonie był trzeci w klasyfikacjach superkombinacji i supergiganta, a w sezonie 2019/2020 zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej oraz drugie w superkombinacji i trzecie w supergigancie.
Na igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku zajął 13. miejsce w supergigancie. Podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku uzyskał ósme miejsce w superkombinacji. Na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2017 roku był czwarty w superkombinacji oraz supergigancie i szósty w zjeździe.
Aamodt Kilde prowadził w klasyfikacji generalnej sezonu 2020/2021 do połowy stycznia 2021 roku, kiedy to doznał kontuzji podczas treningu w austriackim Hinterreit. Norweg zerwał więzadło krzyżowe w prawym kolanie, co uniemożliwiło mu dalsze starty w Pucharze Świata w tym sezonie oraz udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Alpejskim 2021.
Powrócił do rywalizacji w sezonie 2021/2022, zdobywając dziewięć razy podium. Ostatecznie zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej (za Marco Odermattem ze Szwajcarii) oraz pierwsze w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W lutym 2022 roku uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Pekinie, gdzie zdobył dwa medale. Najpierw zajął trzecie miejsce w supergigancie, za Austriakiem Matthiasem Mayerem i Ryanem Cochran-Siegle z USA. Następnie zdobył srebrny medal w kombinacji, plasując się za Austriakiem Johannesem Strolzem, a przed Jamesem Crawfordem z Kanady. W sezonie 2022/2023 13 razy stawał na podium, odnosząc osiem zwycięstw: sześć w zjeździe i dwa w supergigancie. W klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce, podobnie jak w klasyfikacji supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu był najlepszy. Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zdobył srebrne medale w zjeździe i supergigancie, plasując się za Marco Odermattem i Jamesem Crawfordem.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2013/2014: 80.
- sezon 2014/2015: 75.
- sezon 2015/2016: 7.
- sezon 2016/2017: 7.
- sezon 2017/2018: 15.
- sezon 2018/2019: 8.
- sezon 2019/2020: 1.
- sezon 2020/2021: 11.
- sezon 2021/2022: 2.
- sezon 2022/2023: 2.
- sezon 2023/2024: 14.
Zwycięstwa w zawodach
- Ga-Pa – 30 stycznia 2016 (zjazd)
- Hinterstoder – 27 lutego 2016 (supergigant)
- Val Gardena – 15 grudnia 2018 (zjazd)
- Saalbach-Hinterglemm – 14 lutego 2020 (supergigant)
- Val Gardena – 18 grudnia 2020 (supergigant)
- Val Gardena – 19 grudnia 2020 (zjazd)
- Beaver Creek – 3 grudnia 2021 (supergigant)
- Beaver Creek – 4 grudnia 2021 (zjazd)
- Val Gardena – 17 grudnia 2021 (supergigant)
- Bormio – 29 grudnia 2021 (supergigant)
- Wengen – 14 stycznia 2022 (zjazd)
- Kitzbühel – 21 stycznia 2022 (zjazd)
- Kvitfjell – 6 marca 2022 (supergigant)
- Lake Louise – 26 listopada 2022 (zjazd)
- Beaver Creek – 3 grudnia 2022 (zjazd)
- Beaver Creek – 4 grudnia 2022 (supergigant)
- Val Gardena – 17 grudnia 2022 (zjazd)
- Wengen – 13 stycznia 2023 (supergigant)
- Wengen – 14 stycznia 2023 (zjazd)
- Kitzbühel – 21 stycznia 2023 (zjazd)
- Aspen – 4 marca 2023 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium w zawodach
- Val Gardena – 18 grudnia 2015 (supergigant) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) – 2. miejsce
- Val Gardena – 16 grudnia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
- Santa Caterina – 29 grudnia 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
- Aspen – 16 marca 2017 (supergigant) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 1 grudnia 2018 (supergigant) – 3. miejsce
- Bormio – 29 grudnia 2018 (supergigant) – 3. miejsce
- Beaver Creek – 6 grudnia 2019 (supergigant) – 2. miejsce
- Bormio – 29 grudnia 2019 (superkombinacja) – 2. miejsce
- Kitzbühel – 24 stycznia 2020 (supergigant) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2020 (zjazd) – 2. miejsce
- Hinterstoder – 1 marca 2020 (superkombinacja) – 3. miejsce
- Kvitfjell – 7 marca 2020 (zjazd) – 2. miejsce
- Wengen – 13 stycznia 2022 (supergigant) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 5 marca 2022 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 27 listopada 2022 (supergigant) – 2. miejsce
- Bormio – 28 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2023 (supergigant) – 2. miejsce
- Aspen – 5 marca 2023 (supergigant) – 3. miejsce
- Soldeu – 16 marca 2023 (supergigant) – 3. miejsce
- Val Gardena – 14 grudnia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
- Val Gardena – 16 grudnia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
- Bormio – 29 grudnia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
- Adelboden – 6 stycznia 2024 (gigant) – 2. miejsce
- Wengen – 11 stycznia 2024 (zjazd) – 3. miejsce
- Wengen – 12 stycznia 2024 (supergigant) – 3. miejsce
Przypisy
Bibliografia
Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na Sports-Reference. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. (ang.)
