Aleksandar Belić
Aleksandar Belić (cyr. Александар Белић; urodzony 15 sierpnia 1876 roku w Belgradzie, zmarł 26 lutego 1960 roku tamże) był serbskim językoznawcą, uznawanym za jednego z czołowych lingwistów pierwszej połowy XX wieku. Jest autorem wielu artykułów naukowych dotyczących komparatystyki słowiańskiej, językoznawstwa ogólnego, a także syntaktyki i dialektologii serbsko-chorwackiej.
Belić studiował slawistykę w Belgradzie, Odessie oraz Moskwie. W 1900 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Lipsku. Od 1905 roku był profesorem na Uniwersytecie Belgradzkim, a od 1937 roku pełnił funkcję prezesa Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk. W 1956 roku został członkiem Polskiej Akademii Nauk.
Wybrana twórczość
- Dijalekti Istočne i Južne Srbije (1905)
- O jezičkoj prirodi i jezičkom razvitku (t. 1–2 1941–1959)
- Istorija srpskohrvatskog jezika (t. 1–3 1949)
