Aleje Jerozolimskie w Warszawie

Aleje Jerozolimskie

Aleje Jerozolimskie to ulica znajdująca się w warszawskich dzielnicach Śródmieście, Ochota, Włochy oraz Ursus.

Przebieg

Ulica rozpoczyna się od mostu Księcia Józefa Poniatowskiego, gdzie krzyżuje się z Nowym Światem (rondo gen. Charles’a de Gaulle’a), następnie z Marszałkowską (rondo Dmowskiego), aleją Jana Pawła II oraz ul. Żelazną. Po przejściu przez plac Zawiszy skręca w kierunku południowo-zachodnim i prowadzi aż do granicy Warszawy. Odcinek od ronda Zesłańców Syberyjskich do ulicy Łopuszańskiej jest częścią Obwodnicy Etapowej Warszawy oraz drogi krajowej nr 7 i europejskiej trasy E77.

Aleje Jerozolimskie obsługują następujące drogi:

Ulica prowadzi do Pruszkowa, gdzie przekształca się w aleję Wojska Polskiego na wysokości skrzyżowania z ulicami Bolesława Prusa oraz Bohaterów Warszawy (droga wojewódzka nr 718).

Po remoncie w połowie lat 70., Aleje Jerozolimskie zmieniły układ w północnej części Ochoty. Odcinek od pl. Zawiszy do ul. Spiskiej został zbudowany jedynie w połowie, tj. tylko jezdnia w kierunku wschód-zachód. Obecnie ten jednokierunkowy odcinek został przedłużony do ul. Niemcewicza (na zamkniętym odcinku Spiska-Niemcewicza znajduje się parking). Ruch w kierunku zachodnim na wschód odbywa się ul. Niemcewicza oraz ul. Grójecką. Taki układ wynika z pierwotnych planów umieszczenia jezdni w tunelu pod rondem, który jednak nigdy nie został zrealizowany ze względów oszczędnościowych oraz w związku z alternatywnymi projektami budowy obwodnicy śródmiejskiej.

Historia

Nazwa ulicy wywodzi się od osiedla żydowskiego Nowa Jerozolima, które istniało w XVIII wieku na zachód od obecnego placu Zawiszy. Założone w 1774 roku na terenie jurydyki Bożydar-Kałęczyn, należało do Augusta Sułkowskiego. Początkowo nazywana była Drogą Jerozolimską, a następnie Ulicą Jerozolimską. Z czasem pojawiła się nazwa Aleja Jerozolimska, która została ostatecznie zastąpiona przez obecną, w liczbie mnogiej – Aleje Jerozolimskie.

Ulicę wytyczono ostatecznie w latach 1823–1824, przecinając całe miasto od rogatek Jerozolimskich do brzegu Wisły. Szeroka na 40 metrów arteria została obsadzona czterema rzędami topoli.

W 1845 roku, przy skrzyżowaniu z Marszałkowską, zbudowano Dworzec Wiedeński według projektu Henryka Marconiego. Wzdłuż ulicy zaczęto wznosić eklektyczne, secesyjne oraz modernistyczne kamienice. W 1902 roku, w pobliżu skrzyżowania z ul. Żelazną, powstał Dworzec Kaliski zaprojektowany przez Józefa Hussa.

W 1908 roku po Alejach Jerozolimskich po raz pierwszy kursowały tramwaje elektryczne. W latach 1904–1913 zbudowano wiadukt prowadzący do budowanego mostu Mikołajewskiego (obecnie Poniatowskiego). W latach 1921–1932 pod ulicą wybudowano tunel kolei średnicowej.

Zabudowa ulicy ucierpiała w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku.

Podczas niemieckiej okupacji Aleje nazywano Bahnhofstraße (ul. Dworcowa) (1941−1943), a następnie Reichstraße (ul. Rzeszy) (odcinek od pl. A. Zawiszy do ul. Marszałkowskiej) (1943−1945) i Ostlandstraße (ul. Ziem Wschodnich) (odcinek od ul. Marszałkowskiej do mostu Poniatowskiego) (1943−1945).

W trakcie powstania warszawskiego ulica stała się miejscem intensywnych walk. W pobliżu ul. Brackiej zbudowano barykadę, która umożliwiała jedyne piesze połączenie pomiędzy północną i południową częścią miasta. Po zakończeniu powstania wysadzono Dworzec Główny i spłonęła większość kamienic pomiędzy Nowym Światem a Marszałkowską.

19 stycznia 1945 roku na Alejach Jerozolimskich odbyła się defilada Wojska Polskiego, którą przyjęli Bolesław Bierut oraz Edward Osóbka-Morawski.

Od 27 listopada 1946 do 22 czerwca 1949 roku odcinek Alej Jerozolimskich od ul. Marszałkowskiej do Nowego Światu, w tym fragment obejmujący al. 3 Maja (do wiaduktu mostu Poniatowskiego, tj. linii Wisły), nosił nazwę al. Generała Władysława Sikorskiego. W styczniu 1948 roku na skrzyżowaniu z ul. Nowy Świat zainstalowano pierwszą po wojnie sygnalizację świetlną.

W 1958 roku poszerzono jezdnię pomiędzy ulicami Nowy Świat i Marszałkowską.

W latach 60. oraz 70. XX wieku Aleje Jerozolimskie były częścią czterech dróg międzynarodowych:

  • E7: od pl. Artura Zawiszy do skrzyżowania z ul. Marchlewskiego i ul. Chałubińskiego,
  • E8: od ronda Dmowskiego do mostu Poniatowskiego,
  • E81: od skrzyżowania z ul. Marchlewskiego i ul. Chałubińskiego do mostu Poniatowskiego,
  • E82: przebieg wspólny z E7.

Ważniejsze obiekty

  • Muzeum Narodowe
  • Gmach dawnego Domu Partii
  • Sztuczna palma na rondzie gen. Charles’a de Gaulle’a
  • Pomnik Partyzanta
  • Gmach Banku Gospodarstwa Krajowego
  • Dom handlowy Vitkac
  • Centralny Dom Towarowy, obecnie biurowiec Cedet
  • Widok Towers
  • Rotunda PKO w Warszawie
  • Hotel Metropol
  • Hotel Polonia Palace
  • Słup kilometrowy
  • Tunel średnicowy
  • Dworzec Warszawa Śródmieście
  • Dworzec Centralny
  • Centrum LIM
  • Stacje kolei średnicowej i WKD
  • Central Tower
  • Gmach Wojskowego Instytutu Geograficznego
  • Osiedle Kombajn
  • Atlas Tower
  • Aleje Jerozolimskie-Zachód
  • Główny Inspektorat Transportu Drogowego
  • Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne
  • Eurocentrum Office Complex
  • Urząd Transportu Kolejowego
  • Polskie Koleje Państwowe
  • PKP Informatyka
  • PKP Intercity
  • Dworzec kolejowy Warszawa Zachodnia
  • Dworzec autobusowy Warszawa Zachodnia
  • Park Pięciu Sióstr
  • Centrum handlowe Atrium Reduta
  • Centrum handlowe Blue City
  • Urząd Regulacji Energetyki
  • Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
  • Przystanek kolejowy Warszawa Aleje Jerozolimskie

Po południowej stronie ulicy zachowały się przedwojenne kamienice, z których część została wpisana do rejestru zabytków:

  • pod numerem 27 – kamienica Zygmunta Regelmana (1893)
  • pod numerem 45 – Hotel Polonia Palace (1913)
  • pod numerem 47 – kamienica Wilhelma Rakmana (1906)
  • pod numerem 49 – kamienica Józefa Dawidsohna i Hackela Kadyńskiego (1914)
  • pod numerem 51 – kamienica Hoserów (1905)
  • pod numerem 53 – kamienica Izaaka Rotberga (1894), dawny hotel Central
  • pod numerem 55 – kamienica Franciszka Łapińskiego (1881)
  • pod numerem 57 – kamienica firmy Drzewiecki i Jeziorański (1912)
  • pod numerem 59 – Kamienica w Alejach Jerozolimskich 59 (1860)
  • pod numerem 61 – kamienica Józefa Duzika (1897)
  • pod numerem 63 – kamienica Józefa Lipińskiego (1898)
  • pod numerem 85 – kamienica Mikołaja Szelechowa (1913)
  • pod numerem 99 – kamienica Stanisława Rostkowskiego (1911)
  • pod numerem 101 – kamienica Gustawa Pala (1940)
  • pod numerem 109 – kamienica Józefa Lipińskiego (1900)

Obiekty nieistniejące

  • Pałac Opalińskiego
  • Dworzec Wiedeński w Warszawie
  • Dworzec Główny w Warszawie
  • Dworzec Kaliski
  • Centralny Dworzec Pocztowy
  • Rogatki Jerozolimskie

Przypisy

Linki zewnętrzne

Przeczytaj u przyjaciół: