Alejandro Sanz, właściwie Alejandro Sánchez Pizarro (ur. 18 grudnia 1968 w Madrycie) to hiszpański piosenkarz, kompozytor oraz autor tekstów. Zdobywca 15 nagród Latin Grammy oraz trzech nagród Grammy, a także autor ponad 25 milionów sprzedanych albumów na całym świecie. Jego twórczość czerpie z flamenco, ale artysta nie boi się także eksperymentować z rockiem, salsą oraz elementami hip-hopu.
Życiorys
Początki
Alejandro pochodzi z Madrytu, gdzie spędził swoje pierwsze lata życia w dzielnicy Moratalaz. Na wybór kariery muzycznej wpłynął jego ojciec, Jesús Sánchez, który był zawodowym gitarzystą. Jego debiut miał miejsce pod koniec 1988 roku, kiedy to nagrał album Los Chulos Son Pa’ Cuidarlos pod pseudonimem Alejandro Magno. Muzyka na tej płycie, łącząca techno i flamenco, nie zyskała dużej popularności, ale dziś jest uznawana za rarytas wśród kolekcjonerów. Rok 1991 jest uznawany za początek jego kariery, kiedy to Alejandro Sanz wydał swój pierwszy studyjny album Viviendo Deprisa. Ta płyta, podobnie jak następna z 1993 roku, pomogła mu zdobyć stabilną pozycję na hiszpańskim rynku muzycznym, co zaowocowało wydaniem w 1994 roku albumu live Básico. W tym samym roku nagrał utwór „Mi primera canción” z jego idolem Paco de Lucią. W 1996 roku z trzecim albumem studyjnym zatytułowanym po prostu 3, artysta podjął próbę zdobycia uznania na światowych listach przebojów. Płyta została nagrana również w wersji portugalskiej i włoskiej, a singiel „La fuerza del corazon” dotarł do 9. miejsca na liście US Latin Pop.
Maestro
Album Más z 1997 roku, który zawiera silne wpływy flamenco, uzyskał w Hiszpanii status 22-krotnej platyny, a piosenka „Corazón partío” stała się klasykiem i przełomowym momentem w jego karierze; jej cover wykonuje m.in. Julio Iglesias. Dzięki temu sukcesowi Sanz po raz pierwszy wyruszył w trasę po Stanach Zjednoczonych. Ogromna sprzedaż albumów Más oraz El Alma Al Aire z 2000 roku umieściła go w gronie artystów z najwyższą liczbą sprzedanych płyt na świecie. El Alma Al Aire, będący bardziej eksperymentalnym projektem, sprzedał się w ponad milionie kopii w pierwszym tygodniu, bijąc jego wcześniejszy rekord. Płyta przyniosła mu cztery nagrody Latin Grammy Awards 2001, w tym za album roku, piosenkę roku i najlepszego artystę popowego.
W 2000 roku Sanz wystąpił na bożonarodzeniowym koncercie w Watykanie obok takich artystów jak Al Bano czy Bryan Adams, wykonując „Cuando nadie me ve” i „Noche de Luz”. Po atakach z 11 września uczestniczył w nagraniu „Todo para ti”, hiszpańskiej wersji „What More Can I Give” autorstwa Michaela Jacksona.
W 2002 roku Sanz jako pierwszy hiszpański artysta nagrał album z serii MTV Unplugged, który zdobył trzy Latin Grammy Awards. W tym samym roku zaprezentował album No es lo mismo, który z elementami hip-hopu zdobył cztery Latin Grammy Awards w 2004 roku.
W 2005 roku Sanz współpracował z Shakirą przy hicie „La Tortura”, który stał się międzynarodowym przebojem, ustanawiając rekordy na liście Hot Latin Songs. Rok później ukazał się album En tren los momentos, zawierający gościnne występy takich artystów jak Shakira, Juanes i Calle 13, który zdobył tytuł najlepszego albumu latynoskiego na 50. Grammy Awards. Mimo sukcesów, w 2007 roku artysta przeżył załamanie nerwowe, które było efektem kłopotów prywatnych oraz krytyki, jaką wzbudził swoimi słowami na temat prezydenta Wenezueli, Hugona Cháveza, co uniemożliwiło mu koncertowanie w tym kraju przez wiele lat.
Album Paraíso Express z 2009 roku, stworzony we współpracy z puertorykańskim producentem Tommy Torresem, powrócił do bardziej klasycznego i optymistycznego brzmienia, zdobywając tytuł najlepszego popowego albumu na Latin Grammy Awards 2010 oraz najlepszego latynoskiego albumu na Grammy Awards 2011. Album promowany był przez dwujęzyczny singiel „Looking for Paradise” z Alicią Keys.
W 2010 roku Sanz był jednym z 25 hiszpańskojęzycznych artystów, którzy nagrali charytatywną piosenkę „Ay Haití” dla ofiar tragicznego trzęsienia ziemi na Haiti w styczniu tego roku.
W 2012 roku artysta wydał swoją dziewiątą oficjalną płytę studyjną La música no se toca, która po 5 miesiącach osiągnęła w Hiszpanii status platyny.
W lutym 2013 roku Sanz otrzymał w Miami nagrodę Premio Lo Nuestro za dorobek życia, a także zaskakującą nagrodę dla najlepszego artysty pop. W lipcu tego samego roku Berklee College of Music ogłosił przyznanie mu doktoratu honoris causa, który został wręczony 6 listopada 2013 roku.
Życie prywatne
30 grudnia 1999 roku poślubił na Bali meksykańską modelkę Jaydy Michel. W 2001 roku przyszła na świat ich córka Manuela Sánchez Michel, a para rozwiodła się w 2005 roku. Równocześnie w 2001 roku, w trakcie swojego pierwszego małżeństwa, z nieformalnego związku z portorykańską projektantką mody Valerią Riverą urodził się syn Alexander.
W lipcu 2011 roku w Nowym Jorku urodził się jego drugi syn, Dylan, związkowi z byłą asystentką Raquel Pererą. Para, która zaczęła się spotykać w 2007 roku, sformalizowała swój związek 23 maja 2012 roku, miesiąc po śmierci matki artysty.
W 2000 roku ukazała się pierwsza i jak dotąd jedyna autoryzowana biografia Maestro autorstwa Juana Carlosa de Laiglesia, zatytułowana Por derecho, która zawiera wywiad z artystą oraz teksty jego piosenek.
W wolnych chwilach Sanz maluje oraz jest zapalonym użytkownikiem Twittera.
Dyskografia
Albumy studyjne
Los chulos son pa’ cuidarlos (1989)
Viviendo deprisa (1991)
Si tú me miras (1993)
3 (1995)
Más (1997)
El alma al aire (2000)
No es lo mismo (2003)
El tren de los momentos (2006)
Paraíso Express (2009)
La Música No Se Toca (2012)
Albumy live i kompilacje
Básico (1994)
MTV Unplugged (2001)
Grandes éxitos 1991-2004 (2004)
Single
Przypisy
Linki zewnętrzne
