Aleja Niepodległości
Aleja Niepodległości to pomnik przyrody (nr 1/502), będąca zabytkową aleją drzew mieszanych, położoną w Poznaniu. Znajduje się w pasie rozdzielającym jezdnie Alei Niepodległości, na odcinku między ulicami Libelta a Kutrzeby.
W centralnej części alei, pomiędzy jezdniami, znajduje się szeroki deptak z ławkami. Aleja charakteryzuje się dużą różnorodnością gatunkową. W jej skład wchodzi 189 drzew, w tym: lipa krymska (65 sztuk, gatunek mieszany, nieobecny w naturze), platan klonolistny (42 sztuki), lipa drobnolistna (37 sztuk), topola czarna odmiany holenderskiej (Populus nigra 'Marilandica’, 37 sztuk) oraz daglezja sina (Pseudotsuga menziesii subsp. glauca, 8 sztuk, występująca w południowej części, nieobecna w naturze). Przy zakładaniu alei na początku XX wieku, obsadzono ją wyłącznie platanami od strony południowej (centrum miasta) oraz topolami holenderskimi od strony północnej (Cytadela). Z biegiem lat, w miejsce uschniętych platanów, dosadzano inne gatunki.
Drzewa nie osiągają szczególnie dużych rozmiarów. Największe z nich to platany o obwodach 314 i 358 cm oraz wysokości do 22 metrów. Niektóre topole mają obwód około 300 cm. Drzewa rosnące przy ruchliwej ulicy są narażone na uszkodzenia mechaniczne oraz zanieczyszczenie spalinami, co sprawia, że noszą ślady wielu interwencji konserwatorskich.
