Aleiodes aranamai to gatunek błonkówki należący do rodziny męczelkowatych.
Taksonomia
Gatunek ten został opisany w 2009 roku przez Josepha C. Fortiera. Holotyp, reprezentujący samicę, został złowiony w Hrabstwie Cameron w Teksasie 3 sierpnia 1928 roku przez R. H. Beamera. Epitet gatunkowy został nadany na cześć plemienia Aranama, które zamieszkiwało te tereny do 1843 roku.
Zasięg występowania
Obecnie znany jest jedynie z typowej lokalizacji w Hrabstwie Cameron w stanie Teksas, USA.
Budowa ciała
Samica
Wielkość ciała wynosi od 4,7 do 5 mm długości oraz od 3,5 do 3,6 mm rozpiętości przednich skrzydeł. Przyoczka są duże, a odległość między bocznym przyoczkiem a okiem wynosi około połowy (lub nieco więcej) jego średnicy. Pole malarne jest krótkie, o długości zbliżonej do szerokości podstawy żuwaczek, co stanowi mniej niż połowę średnicy oka. Nadustek jest nieco wypukły. Wgłębienie gębowe jest małe, o okrągłym kształcie, o średnicy równej wysokości nadustka oraz porównywalnej do szerokości podstawy żuwaczek. Żeberko potyliczne jest niekompletne na ciemieniu i styka się z żeberkiem hypostomalnym. Twarz jest skórzasta. Biczyk czułka składa się z 39 segmentów, przy czym pierwsze 15 segmentów w dwóch trzecich długości jest wyraźnie dłuższe niż szersze, a w jednej trzeciej mają równą długość i szerokość. Przedtułów jest poprzecznie podzielony przez ornamentowaną bruzdę po bokach; boczne strony są bruzdkowane lub podłużnie bruzdkowane od strony brzusznej (ewentualnie skórzaste), reszta jest gładka i błyszcząca. Tarcza śródplecza jest skórzasta, a notaulix jest słabo bruzdkowany z falistymi bocznymi brzegami. Mezopleuron jest skórzasty z podłużnie bruzdkowanym obszarem poniżej bruzdy podskrzydłowej, a bruzda przedbiodrowa jest szeroka i lekko żeberkowana. Pozatułów jest płytko bruzdkowany i pokryty długą, białą szczecinką, a żeberko środkowe jest kompletne. Cała górna część metasomy jest drobno bruzdkowana i żeberkowana, czwarty tergit jest słabo wygrzbiecony, pokrywając pozostałe. Górna część bioder jest różnorodnie wyrzeźbiona – grudkowana, bruzdkowana lub punktowana. Pazurki stóp mają długość większą niż połowa szerokości końca ostatniego tarsomeru. W przednim skrzydle żyłka r ma długość od 0,6 do 0,7 długości żyłki 3RSa, a żyłka 1CUa jest krótka, mająca 0,2 długości żyłki 1CUb. W tylnym skrzydle żyłka RS jest lekko falista, żyłka 1r-m ma 0,6 długości żyłki 1M, a 1M ma od 0,6 do 0,75 długości żyłki M+CU. Żyłka m-cu jest niepigmentowana i ma długość od 0,5 do 0,6 długości żyłki 1r-m.
Głowa, mezosoma i metasoma są pomarańczowe, z wyjątkiem częściowo czarnej przestrzeni między przyoczkami. Czułki są pomarańczowe, przy czym w 1/5 – 1/2 od podstawy przechodzą w brązowe. Nogi są pomarańczowe, z wyjątkiem zazwyczaj czarnych końcowych tarsomerów. Pterostygma jest żółta u podstawy i brązowa na końcu. Żyłki w przednim skrzydle są miodowo-żółte u podstawy i brązowe na końcu, natomiast w tylnych skrzydłach są jednolicie bladożółte, z wyjątkiem niepigmentowanej żyłki m-cu.
Morfologia samca nie została dotychczas zbadana.
Biologia i ekologia
Informacje na temat biologii tego gatunku są nieznane.
Przypisy
