Aleiodes accohannocki to gatunek błonkówki z rodziny męczelkowatych.
Taksonomia
Ten gatunek został po raz pierwszy opisany w 2009 roku przez Josepha C. Fortiera. Holotyp, którym jest samica, został złowiony 24 lipca 1996 roku w Hrabstwie Prince George’s w stanie Maryland. Nazwa gatunkowa została nadana na cześć plemienia Accohannock, pierwotnych mieszkańców stanu Maryland.
Zasięg występowania
Aleiodes accohannocki występuje w wschodniej części USA. Odnotowano go w stanach takich jak Maryland, Tennessee oraz Arkansas.
Budowa ciała
Gatunek osiąga długość od 3,4 do 3,75 mm oraz rozpiętość przednich skrzydeł od 3 do 3,25 mm. Przyoczka mają średnią wielkość, a odległość od oka do bocznego przyoczka wynosi od 0,7 do 1,1 jego średnicy. Czułki składają się z 35 do 42 segmentów, które są wyraźnie dłuższe niż ich średnica. Pole malarne ma długość równą lub nieco większą od szerokości podstawy żuwaczek oraz jest mniejsze niż połowa średnicy oka. Nadustek jest lekko wydęty, a jego wysokość jest równa lub nieco mniejsza niż wysokość wgłębienia gębowego. Wgłębienie gębowe jest małe, mające średnicę równą lub nieco mniejszą od szerokości podstawy żuchwy. Żeberko potyliczne nie łączy się na szczycie głowy. Przedplecze jest podzielone na dwie części przez bruzdy po bokach, które są ornamentowane w przedniej jednej trzeciej długości. Całe przedplecze jest zdobione delikatnymi grzbietami oraz ma skórzastą i błyszczącą powierzchnię z boku. Tarcza śródplecza ma matowe wykończenie. Notaulix jest słabo widoczny, w niektórych miejscach niewidoczny. Mezopleuron ma szeroką bruzdę przedbiodrową, która, podobnie jak cały mezopleuron, jest skórzasta, z wyjątkiem centralnej części, która jest błyszcząca. Pozatułów jest delikatnie bruzdkowany, a żeberko środkowe jest obecne na całej długości. Pierwszy tergit metasomy jest lekko żeberkowany lub bruzdkowany, drugi i czwarty są lekko bruzdkowane, a trzeci jest bardziej wyraźnie bruzdkowany. Czwarty tergit przykrywa wszystkie dalsze tergity. Średnica pazurków stopy jest większa lub równa połowie średnicy końca stopy. Górna strona biodra tylnych odnóży jest skórzasta. W przednim skrzydle żyłka r ma długość 0,7 długości żyłki 3RSa, natomiast żyłka 1CUa ma długość od 0,3 do 0,4 długości żyłki 1CUb. W tylnym skrzydle żyłka RS jest lekko falista, a żyłka 1r-m ma długość żyłki 1M, z kolei 1M ma od 0,5 do 0,6 długości żyłki M+CU.
Ubarwienie głowy jest pomarańczowe, z wyjątkiem czarnego obszaru między oczami a przyoczkami. Nogogłaszczki są żółte. Podstawa czułków jest pomarańczowa, a reszta jest czarna. Mezosoma jest pomarańczowa z wyjątkiem czarnego lub przypalanego wierzchołka scutellum i zaplecza. Pozatułów ma dwukolorowy wzór z czarnym przodem. Pierwszy tergit metasomy jest czarny u podstawy i żółtopomarańczowy na końcu, drugi jest całkowicie pomarańczowy (sporadycznie przydymiony i czarny z przodu), tergity trzeci i czwarty są czarne, przy czym trzeci może mieć żółtopomarańczowy przedni brzeg. Odnóża przednie są żółtopomarańczowe z czarnymi stopami, odnóża środkowe i tylne są żółte z czarnymi goleniami i stopami. Pterostygma w przednich skrzydłach jest dwukolorowa – czarna z żółtym bazalnym końcem. Skrzydła są szkliste, a ubarwienie żyłek przednich skrzydeł jest zmienne – żyłki C, SR i R oraz żyłki w ich środkowej części są brązowe, a bladożółte u podstawy i na końcu. W tylnym skrzydle żyłka R1 jest brązowa, reszta jest blada, a żyłka m+cu nie ma pigmentacji. Obserwuje się brak dymorfizmu płciowego.
Biologia i ekologia
Aleiodes accohannocki jest parazytoidem ćmy Semiothisa gnophosaria z rodziny miernikowcowatych, związanym z wierzbą czarną. Holotyp oraz paratypy były poławiane od czerwca do sierpnia.
Przypisy
