Aleiodes abdominalis to gatunek błonkówki należący do rodziny męczelkowatych.
Budowa ciała
Osobniki tego gatunku osiągają długość od 6 do 8 mm. Otwór gębowy ma kształt okrągły. Pole malarne jest dłuższe od szerokości żuwaczek u ich podstawy. Czułki składają się z 54 do 63 segmentów. Przyoczka są małe, a odległość między okiem a bocznym przyoczkiem jest wyraźnie większa niż jego średnica. Średnia długość przedplecza jest mniejsza niż odległość między bocznym przyoczkiem a żebrem potylicznym. Mezopleuron jest gładki. Pierwszy tergit metasomy jest węższy u podstawy i szerszy na końcu, podczas gdy trzeci jest żebrowany w przedniej części, a w dalszej gładki. U samców 4–6 tergit metasomy pokryty jest gęstymi włoskami. U samic końcówka metasomy nie jest zwężona, co stanowi przykład dymorfizmu płciowego. Końce goleni tylnych odnóży nie mają rzędu sztywnych szczecinek wzdłuż wewnętrznej krawędzi. Pazurki stóp są silnie grzebieniaste na całej długości. Żyłka 1cu-a w przednim skrzydle znajduje się w mniejszej odległości od żyły M niż trzy jej długości. Żyłka Rs w tylnym skrzydle lekko wygina się w dół, a żyłka m-Cu w tylnym skrzydle jest obecna.
Ubarwienie
Ubarwienie Aleiodes abdominalis jest zazwyczaj dwukolorowe, w odcieniach pomarańczowo-czarnych. Głowa oraz metasoma są czarne, pierwsze trzy tergity metasomy mają kolor pomarańczowy, natomiast pozostałe tergity mogą być pomarańczowe lub czarne. Pokrywka skrzydłowa jest żółta, a czułki oraz nogi mają kolor pomarańczowy. Stopy tylnych odnóży mogą być pomarańczowe do ciemnobrązowych, a skrzydła są lekko pigmentowane.
Zasięg występowania
Gatunek ten występuje w wschodniej części Ameryki Północnej, od Quebecu i Ontario w Kanadzie na północy, po Karolinę Północną na południu oraz Dakotę Południową i Arizonę na zachodzie. Jest znacznie bardziej powszechny w wschodniej części swojego zasięgu.
Biologia i ekologia
Aleiodes abdominalis jest wewnętrznym parazytoidem larw ciem z rodziny sówkowatych, chociaż żywiciele są wciąż słabo poznani. Mumia osiąga długość około 1 cm, jest gładka i ma ciemnobrązowe ubarwienie, co sprawia, że jest trudna do zauważenia na zdrewniałych częściach roślin. Może to być powodem ograniczonej wiedzy na temat żywicieli tego gatunku. W północnej części zasięgu imago pojawiają się na początku czerwca.
