Aleh Alaksandrawicz Szepiel
Aleh Alaksandrawicz Szepiel (biał. Алег Аляксандравіч Шэпель, ros. Олег Александрович Шепель Oleg Aleksandrowicz Szepiel; urodził się 13 lipca 1967 roku w Uchlasci) to białoruski lekkoatleta z niepełnosprawnością, który zdobył wiele tytułów mistrza paraolimpijskiego. Uczestniczył w zawodach w kategoriach dla osób z wadami wzroku.
Życiorys
Szkołę ukończył w klasie dedykowanej dla dzieci z wadami wzroku. Już w czasach szkolnych wykazywał talent do lekkoatletyki oraz szachów, a w dziewiątej klasie zdobył tytuł mistrza Związku Radzieckiego w szachach wśród uczniów. W 1991 roku uzyskał dyplom Białoruskiego Uniwersytetu Kultury.
Na igrzyskach paraolimpijskich zadebiutował w Seulu w 1988 roku jako reprezentant ZSRR, biorąc udział w czterech konkurencjach. Zdobył trzy złote medale: w skoku w dal B3 (uzyskując 6,61 m, co było wówczas nowym rekordem świata), skoku wzwyż B3 (z wynikiem 1,81 m, ustanawiając nowy rekord paraolimpijski) oraz w pięcioboju B3 (zdobywając 2716 punktów, wyprzedzając kolejnego zawodnika o ponad 150 punktów). W biegu na 100 m B3 zajął piątą pozycję.
Cztery lata później, na igrzyskach w Barcelonie, wystartował jako reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw. Wystartował tylko w biegu na 400 m B3, gdzie zdobył złoty medal, ustanawiając rekord świata (49,76 s).
Na igrzyskach w Atlancie reprezentował już Białoruś. Wziął udział w czterech konkurencjach, zdobywając złoto w skoku wzwyż F10-11 z rezultatem 1,85 m. W biegu na 400 m T11 dotarł do finału, w którym awans uzyskiwało czterech najlepszych zawodników z półfinałów, jednak nie wystartował w nim. W skoku w dal F11 zajął szóste miejsce, w trójskoku F11 był dziesiąty, a w pięcioboju P11 nie wystartował.
Na końcu lat 90. zdobył tytuł mistrza świata i Europy w mini piłce nożnej jako członek reprezentacji Białorusi.
Ostatnie igrzyska paraolimpijskie, w których brał udział, miały miejsce w Sydney w 2000 roku. Zdobył wtedy trzy brązowe medale w skoku wzwyż F12, biegu na 400 m T12 oraz w sztafecie 4×400 m T13. Nie zdołał zdobyć medalu w biegu na 200 m T12, gdzie odpadł w półfinale.
Jest siedmiokrotnym mistrzem świata oraz trzynastokrotnym mistrzem Europy w lekkoatletyce dla osób niepełnosprawnych.
Po zakończeniu kariery sportowej objął różne stanowiska w kraju, w tym przewodniczącego Białoruskiego Komitetu Paraolimpijskiego (od 2001 roku) oraz przewodniczącego Białoruskiego Stowarzyszenia Osób Niewidomych. Stworzył wiele firm dla osób niewidomych i niedowidzących, które zatrudniały około 20 tysięcy pracowników. Prowadzi również sieć hoteli.
Otrzymał liczne odznaczenia oraz dyplomy, w tym Order Przyjaźni Narodów (1988).
Ma syna i córkę.
