Alefacept
Alefacept (łac. alefaceptum) to białko fuzyjne, które składa się z fragmentów cząsteczki LFA-3 oraz ludzkiej immunoglobuliny G. Jest ono produkowane metodą inżynierii genetycznej w komórkach jajnika chomika chińskiego i stanowi pierwszy lek biologiczny, który był stosowany w terapii łuszczycy.
Budowa i mechanizm działania
Alefacept to białko fuzyjne, które zawiera miejsce wiążące LFA-3 oraz stałą część ludzkiej immunoglobuliny G. Miejsce wiążące LFA-3 działa poprzez hamowanie aktywacji oraz proliferacji limfocytów T, blokując białko adhezyjne CD2. Z kolei fragment immunoglobuliny G1 łączy się z receptorami FcγRIII na limfocytach Th, co wywołuje proces apoptozy komórek pamięci. W rezultacie, lek powoduje redukcję liczby komórek pamięci w sposób zależny od dawki, nie wpływając jednocześnie na liczbę limfocytów dziewiczych. Zmniejszenie liczby limfocytów T, które są kluczowymi składnikami nacieku zapalnego w zmianach łuszczycowych, utrzymuje się przez ponad 12 tygodni po podaniu ostatniej dawki.
Zastosowanie
Alefacept jest stosowany w przypadku umiarkowanej lub ciężkiej przewlekłej łuszczycy plackowatej u dorosłych pacjentów, którzy kwalifikują się do terapii ogólnoustrojowych lub fotochemioterapii (USA).
W latach 2003–2011 Alefacept był stosowany w Stanach Zjednoczonych, jednak został wycofany na decyzję producenta.
Działania uboczne
U ponad 2% pacjentów stosujących Alefacept mogą wystąpić następujące d działania uboczne: ostre zapalenie gardła, zawroty głowy, kaszel, nudności, świąd, mialgia, dreszcze, ból oraz naciek zapalny w miejscu iniekcji, a także przypadkowe zranienia.
