Alef (hiszp. El Aleph) to zbiór opowiadań autorstwa argentyńskiego pisarza Jorge Luisa Borgesa, który został opublikowany w 1949 roku.
W 1952 roku Borges dodał do oryginalnego zbioru cztery nowe opowiadania: Ibn Hakam al-Bokhari zabity w swym labiryncie, Dwaj królowie i dwa labirynty, Oczekiwanie, oraz Człowiek w progu.
Zawartość tomu
Nieśmiertelny (Los inmortales)
Nieboszczyk (El Muerto)
Teologowie (Los teólogos)
Historia wojownika i branki (Historia del guerrero y la cautiva)
Biografia Tedea Isidora Cruza (Biografía de Tadeo Isidoro Cruz (1829-1874))
Emma Zunz (Emma Zunz)
Dom Asteriona (La casa de Asterión)
Powtórna śmierć (La otra muerte)
Deutsches requiem (Deutsches réquiem)
Dociekania Awerroesa (La busca de Averroes)
Zahir (El zahir)
Pismo boga (La escritura del Dios)
Ibn Hakam al-Bokhari zabity w swym labiryncie (Abenjacán el Bojarí, muerto en su laberinto)
Dwaj królowie i dwa labirynty (Historia de los dos reyes y los dos laberintos, como nota de Burton)
Oczekiwanie (La espera)
Człowiek w progu (El hombre en el umbral)
Alef (El Aleph)
Borges w swoich dziełach nawiązuje do motywów starożytnych (Nieśmiertelny, Dom Asteriona), a także do wpływów arabskich (Dociekania Awerroesa) oraz indyjskich (Człowiek w progu). Część opowiadań osadzona jest w Buenos Aires, inne na południowoamerykańskiej pampie. W Deutsches réquiem głównym bohaterem jest nazistowski zbrodniarz.
