Aleardo Aleardi

Aleardo Aleardi (ur. 1812, zm. 1878) to włoski poeta, który zalicza się do czołowych przedstawicieli romantyzmu.

Życiorys

Aleardo Aleardi przyszedł na świat w Weronie 14 listopada 1812 roku. Był hrabią, a jego rodzicami byli Giorgio Aleardi oraz Maria Canali. Wkrótce po narodzinach stał się poddanym austriackim. Już od najmłodszych lat odczuwał niechęć do austriackiego okupanta. Nie pełnił żadnych publicznych funkcji, mimo że jako arystokrata miał ku temu predyspozycje, ponieważ nie chciał służyć obcej władzy. Ograniczenia dotyczące publikacji również wpłynęły na jego twórczość. W 1842 roku opublikował poemat Arnalda di Roca, a w 1848 Lettere a Maria. Był aktywnym uczestnikiem Wiosny Ludów, co doprowadziło do jego krótkiego aresztowania. W latach 1856–1858 tworzył swoje najlepsze dzieła, które ukazały się w 1862 roku, gdy po wyparciu Austriaków z Lombardii powrócił do Werony. Został wówczas profesorem Akademii Sztuk Pięknych, deputowanym do parlamentu oraz senatorem. Zmarł 17 lipca 1878 roku. Jest uważany za typowego włoskiego poetę-patriotę.

Twórczość

Aleardo Aleardi jest autorem m.in. sielanki Raffaello e la Fornarina (1855) oraz cyklu Canti patrii.

W swojej twórczości najczęściej posługiwał się wierszem białym, czyli nierymowanym jedenastozgłoskowcem (endecasillabo), ale stosował także rymowane strofy czterowersowe w schemacie abab.

Przekłady

Wiersze Alearda Aleardiego zostały przetłumaczone na język polski przez Fryderyka Henryka Lewestama, Aleksandra Michaux, Michała Asankę-Japołła oraz Stefana Dembińskiego.