Aldo Ray

Aldo Ray, właściwie Aldo Da Re (ur. 13 czerwca 1926, zm. 27 marca 1991) był amerykańskim aktorem filmowym.

== Życiorys ==

=== Wczesne lata ===

Urodził się w Pen Agryl, w hrabstwie Northampton w Pensylwanii, w rodzinie o włoskich korzeniach jako syn Marii Da Re i Silvio Da Re. Dorastał z pięcioma braćmi i jedną siostrą. Gdy miał cztery lata, rodzina przeprowadziła się do Crockett w Kalifornii, gdzie jego ojciec zaczął pracować w cukrowni. Uczył się w John Swett High School, gdzie był członkiem szkolnej drużyny piłkarskiej. Dodatkowo, był utalentowanym pływakiem i nauczał pływania młodsze dzieci.

W 1944 roku, w wieku 18 lat, wstąpił do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, by walczyć w czasie II wojny światowej. Służył jako płetwonurek, aż do zakończenia konfliktu. Po opuszczeniu floty w 1946 roku, wrócił do Crockett, gdzie kontynuował naukę w Vallejo Junior College oraz grał w piłkę nożną. Później zainteresował się polityką i podjął studia z zakresu nauk politycznych na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, jednak przerwał je, by w wieku 23 lat rozpocząć pracę jako policjant, choć nie trwało to długo.

=== Kariera ===

W kwietniu 1950 roku Columbia Pictures w San Francisco poszukiwała sportowców do dramatu Saturday’s Hero (1951) z Johnem Derekiem, Donną Reed, Alexandrem Knoxem i Sidneyem Blackmerem. Brat Aldo Raya, Guido, zauważył artykuł w „San Francisco Chronicle” na temat przesłuchań i poprosił brata, by go tam zabrał. Reżyser David Miller był jednak bardziej zainteresowany Aldo niż jego bratem, głównie ze względu na jego głos, i zaangażował go do roli Gene’a Hauslera. Ray czuł się pewnie przed kamerą dzięki swojemu doświadczeniu politycznemu. W 1951 roku wystąpił w melodramacie kryminalnym Mickeya Rooneya My True Story jako Mark Foster, filmie noir Never Trust a Gambler z Cathy O’Donnell jako State Trooper oraz w komedii przygodowej The Barefoot Mailman z Robertem Cummingsem.

George Cukor powierzył mu rolę Cheta Keefera w komediodramacie The Marrying Kind (1952) z Judy Holliday. Za rolę zazdrosnego boksera Davie’a Hucko w komedii romantycznej Pat i Mike (1952) u boku Spencera Tracy i Katharine Hepburn był nominowany do Złotego Globu dla najbardziej obiecującego nowego aktora. Wystąpił również w operze mydlanej CBS Falcon Crest (1985) jako Phil McLish.

W 1989 roku zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy krtani, będący skutkiem nadmiernego palenia papierosów oraz picia alkoholu. Po raz ostatni pojawił się na ekranie jako właściciel pizzerii Tony w komedii grozy Szatański pakt (Shock 'Em Dead, 1991) z Traci Lords, Michaelem Angelo Batio i Troyem Donahue. Zmarł 27 marca 1991 roku w Martinez w Kalifornii w wieku 64 lat.

== Życie prywatne ==

20 czerwca 1947 roku poślubił Shirley Green, z którą miał córkę Claire (ur. 1951). Jednak w 1953 roku doszło do rozwodu. 30 września 1954 poślubił Jeff (prawdziwe imię Jean) Donnell, z którą rozwiódł się w 1956 roku. 26 marca 1960 roku ożenił się z brytyjską aktorką Johanną Bennet, z którą miał dwóch synów: Erica (ur. 3 marca 1965) i Paula.

== Filmografia ==