Aldo Nadi
Aldo Nadi (urodzony 29 kwietnia 1899 w Livorno, zmarły 10 listopada 1965 w Los Angeles) był włoskim szermierzem, który zdobył wiele medali olimpijskich. Był bratem Nedo Nadi.
Jego trenerem był ojciec, Beppe Nadi, który był nauczycielem szermierki.
Na igrzyskach olimpijskich w Antwerpii w 1920 roku brał udział w pięciu z sześciu konkurencji, zdobywając medale w czterech z nich. Wraz z Tommaso Costantino, Nedo Nadim, Abelardo Olivierem, Oreste Pulitim, Pietro Speciale, Rodolfo Terlizzim i Baldo Baldim zwyciężył w drużynowym turnieju floretem. W rywalizacji indywidualnej zajął piątą lokatę, wygrywając sześć z jedenastu pojedynków w rundzie finałowej. Następnie, wspólnie z kolegami z drużyny, zdobył złoty medal w szpadzie drużynowej. W drużynowym turnieju w szabli, Włosi w składzie: Nedo Nadi, Aldo Nadi, Oreste Puliti, Baldo Baldi, Francesco Gargano, Giorgio Santelli i Dino Urbani, również triumfowali, wygrywając wszystkie siedem walk finałowych. W indywidualnym turnieju szabli zdobył srebrny medal, wygrywając dziewięć z jedenastu starć w rundzie finałowej, zajmując drugie miejsce za swoim bratem oraz Holendrem Adrianusem de Jongiem.
Po igrzyskach przeszedł na zawodowstwo, zdobywając tytuł wielokrotnego mistrza Włoch, a po tej zmianie nie brał już udziału w kolejnych igrzyskach.
W czasie I wojny światowej służył w Królewskich Wojskach Lądowych (Regio Esercito) jako podporucznik kawalerii.
Aldo Nadi był również znany z pojedynków pozasportowych. Po igrzyskach w Antwerpii obraził innego włoskiego mistrza olimpijskiego, sztangistę Filippo Bottino. Zmierzyli się w bezpośrednim starciu, gdzie Nadi miał szpicrutę, a Bottino drewnianą belkę. Pojedynek zakończył się szybko zwycięstwem Nadi, który wytrącił belkę z ręki rywala. W innym incydencie poważnie zranił dziennikarza, który go wyśmiewał. Nadi również wyzwał na pojedynek innego włoskiego szermierza, Edoardo Mangiarottiego, uważając, że jest on faworyzowany przez Włoski Narodowy Komitet Olimpijski. Z powodu kontuzji zaproponował rywalowi starcie na pistolety, jednak bardziej utytułowany Mangiarotti odmówił.
W 1935 roku emigrował do Stanów Zjednoczonych. Do 1943 roku mieszkał w Nowym Jorku, gdzie prowadził szkołę szermierki. Resztę życia spędził w Los Angeles, gdzie kontynuował naukę szermierki oraz był angażowany w wiele filmów jako nauczyciel szermierki (przygotowywał m.in. Tyrone’a Powera). Zagrał również w kilku epizodycznych rolach filmowych, w tym w filmie Mieć i nie mieć.
Napisał autobiografię pt. The Living Sword: A Fencer’s Autobiography, która została opublikowana trzydzieści lat po jego śmierci.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Olympedia – Aldo Nadi. olympedia.org. [dostęp 2023-12-17]. (ang.).
- Aldo Nadi Bio, Stats and Results. Sports-reference.com. [dostęp 2017-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
