Aldo Finzi (urodzony 20 kwietnia 1891, zmarły 24 marca 1944) był włoskim politykiem związanym z faszyzmem, a także lotnikiem i baloniarzem.
Życie i działalność
Jego ojciec był właścicielem zakładów młynarskich w Badia Polesine i pochodził z zasymilowanej rodziny żydowskiej. W 1912 roku wziął udział w balonowym Pucharze Gordona Bennetta, gdzie wraz z Celestino Usuelli zajął 10. miejsce. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do wojska, początkowo służąc w kawalerii. W 1916 roku wystąpił z prośbą o przeniesienie do lotnictwa, gdzie w czerwcu uzyskał licencję pilota. Walczył w eskadrze lotniczej dowodzonej przez Gabriele D’Annunzio i 9 sierpnia 1918 roku brał udział w locie nad Wiedeń. W 1919 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Ferrarze.
Po zakończeniu wojny wziął udział w marszu na Fiume i związał się z ruchem faszystowskim, nawiązując bliską znajomość z Mussolinim. W 1921 roku został deputowanym, a w 1922 roku członkiem Wielkiej Rady Faszystowskiej oraz wiceministrem spraw wewnętrznych. Był także jednym z współorganizatorów tajnej policji politycznej OVRA. Po zabójstwie Giacomo Matteottiego w 1924 roku został usunięty ze swojego stanowiska w związku z finansowymi skandalami. W 1942 roku został wydalony z partii faszystowskiej z powodu narastającego antysemityzmu i nawiązał kontakty z ruchem oporu. W 1944 roku został aresztowany przez Gestapo i rozstrzelany podczas egzekucji zakładników w Grotach Ardeatyńskich.
Przypisy
Bibliografia
Philip Rees: Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890. Simon & Schuster, New York – London, 1990, s. 127-128.
