Aldo Ciccolini (ur. 15 sierpnia 1925 w Neapolu, zm. 1 lutego 2015 w Asnières-sur-Seine) był francusko-włoskim pianistą oraz kompozytorem.
Życiorys
W wieku 9 lat, za zgodą dyrektora Francesco Cilea, rozpoczął naukę w Conservatorio San Pietro a Majella w Neapolu. Uczył się gry na pianinie pod okiem Paolo Denza, który był uczniem Ferruccio Busoniego, a także studiował harmonię i kontrapunkt u Achille Longo.
Po raz pierwszy wystąpił jako pianista w 1941 roku w Teatro San Carlo w Neapolu. Do 1946 roku, aby utrzymać rodzinę, był zmuszony grać w barach.
W 1949 roku zdobył nagrodę w Międzynarodowym Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu. W 1969 roku otrzymał obywatelstwo francuskie. W latach 1970–1988 uczył w Konserwatorium Paryskim. Ciccolini mieszkał samotnie w Asnières-sur-Seine, w pobliżu Paryża, cierpiąc na bezsenność.
Otrzymał odznaczenia, w tym komandorię Orderu Narodowego Zasługi, krzyż oficerski Legii Honorowej oraz komandorię Orderu Sztuki i Literatury.
Przypisy
Bibliografia
„Maestro Ciccolini”, w 88 notes pour piano solo, Jean-Pierre Thiollet, Neva Ed., 2015, s. 183 (ISBN 978-2-3505-5192-0)
