Aldo Bonaccini (ur. 27 czerwca 1920 w Neapolu, zm. 28 stycznia 2000 w Carate Brianza) był włoskim politykiem oraz działaczem związkowym, który pełnił funkcję posła do Parlamentu Europejskiego w I i II kadencji.
Życiorys
Urodził się w rodzinie robotniczej w Florencji, gdzie jego ojciec pracował jako kolejarz. W wieku 10 lat przeniósł się z rodziną do Mediolanu. Rozpoczął pracę w wieku 13 lat, zatrudniając się m.in. jako roznosiciel gazet oraz pracownik bankowy. Przez rok mieszkał na emigracji u krewnych we Francji. W czasie II wojny światowej trafił do obozu w Afryce Północnej. Od drugiej połowy lat 40. aktywnie uczestniczył w związkach zawodowych, takich jak FIOM (Federazione Impiegati Operai Metallurgici) oraz Włoska Powszechna Konfederacja Pracy. Pełnił funkcje w regionalnych władzach, m.in. jako sekretarz CGIL w Lombardii, oraz członek izby pracy w Mediolanie. Z powodu swojej działalności związkowej wielokrotnie tracił zatrudnienie. Od 1969 roku był członkiem krajowego zarządu CGIL, gdzie zajmował się sprawami ekonomicznymi, a później międzynarodowymi. W 1979 roku zrezygnował z tej pozycji, ponieważ nie mogła ona współistnieć z jego mandatem europarlamentarzysty.
Zaangażował się w działalność polityczną w Włoskiej Partii Komunistycznej. W 1978 roku został członkiem Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. W latach 1979 i 1984 był wybierany na posła do Parlamentu Europejskiego. Dołączył do Grupy Sojuszu Komunistycznego i uczestniczył w pracach m.in. Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych oraz Komisji ds. Energii, Badań Naukowych i Technologii.
Przypisy
