Alderano Cibo (ur. 16 lipca 1613 w Genui, zm. 22 lipca 1700 w Rzymie) był włoskim duchownym oraz kardynałem.
Życiorys
Był synem Karola II Cibo, księcia Massa e Carrara, i pochodził z rodziny, z której wywodził się papież Innocenty VIII oraz kilku kardynałów. W okresie panowania Urbana VIII pełnił funkcję prałata na dworze papieskim. W 1644 roku nowo wybrany papież Innocenty X powołał go na majordoma, a rok później uczynił kardynałem prezbiterem Santa Pudenziana. W trakcie jego pontyfikatu był legatem w Urbino (1646-48), Romanii (1648-51) i Ferrarze (1651-54). Następnie papież Aleksander VII mianował go biskupem Jesi, gdzie sprawował swoje obowiązki przez 15 lat. Największe osiągnięcia kardynała Cibo miały miejsce za pontyfikatu Innocentego XI, który powierzył mu funkcję sekretarza stanu (1676-89), prefekta Kongregacji ds. Obrzędów oraz legata w Awinionie (1677-90). Jego status w Kolegium Kardynalskim stopniowo wzrastał – w 1677 roku został protoprezbiterem, a dwa lata później awansował do rangi kardynała biskupa, obejmując kolejno diecezje podmiejskie: Palestrina (1679-80), Frascati (1680-83), Porto e Santa Rufina (1683-87) i na koniec Ostia e Velletri (od 1687). Od 1683 roku aż do swojej śmierci pełnił funkcję sekretarza Rzymskiej Inkwizycji. Uczestniczył w konklawe w latach 1655, 1667, 1669-70, 1676, 1689 oraz 1691, a w dwóch ostatnich jako dziekan Kolegium Kardynalskiego przewodniczył obradom. Zmarł w wieku 87 lat.
Bibliografia
The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2011-08-03].
Profil w bazie Catholic-Hierarchy.org. [dostęp 2011-08-03].
