Aldehyd glicerynowy, C3H6O3, to organiczny związek chemiczny, który należy do grupy aldehydów.
Klasyfikowany jest jako najprostsza aldoza. Dzięki obecności centrum chiralności, występuje w dwóch formach enancjomerowych: aldehyd D-(+)-glicerynowy [(R)-glicerynowy] oraz aldehyd L-(-)-glicerynowy [(S)-glicerynowy].
Izomer D, który występuje naturalnie, został wykorzystany przez Hermanna Emila Fischera jako punkt odniesienia do ustalania konfiguracji absolutnej.
Aldehyd glicerynowy można uzyskać przez łagodne utlenianie gliceryny. Powstaje on na wczesnym etapie rozkładu glukozy. Jako utleniacz można zastosować nadtlenek wodoru w obecności soli żelaza. W tych warunkach powstaje również izomeryczny dihydroksyaceton.
Zobacz też:
Przypisy:
