Alcione, właściwie Alcione Dias Nazareth (urodzona 21 listopada 1947 roku w São Luís) – to brazylijska piosenkarka i kompozytorka. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych artystek w Brazylii, wykonującą sambę, znana jako Rainha do Samba (Królowa Samby) oraz Marrom (Brązowa).
Życiorys
Alcione Dias Nazareth przyszła na świat 21 listopada 1947 roku w São Luís, stolicy stanu Maranhão, w Regionie Północno-Wschodnim Brazylii. Jej matka, Filipa Teles Rodrigues, oraz ojciec, João Carlos Dias Nazareth, byli osobami wpływowymi w jej życiu – ojciec był policjantem oraz muzykiem. Imię Alcione zostało zaczerpnięte z parapsychologicznej powieści Renúncia, napisanej przez Chico Xaviera. Alcione jest czwórką z dziewięciorga rodzeństwa, a także ma dziewięcioro przyrodniego rodzeństwa z relacji ojca. Cała rodzina utrzymywała bliskie relacje, a matka Alcione zaopiekowała się jedną z przyrodnich sióstr, Mercedes, uważając, że dziecko nie ponosi winy za zdrady męża.
Dzięki wsparciu ojca, Alcione od najmłodszych lat rozwijała swój talent muzyczny. W wieku 13 lat zaczęła uczyć się gry na klarnecie, a także występowała przed rodziną i przyjaciółmi. Zadebiutowała na scenie mając 12 lat, występując z orkiestrą Orquestra Jazz Guarani, której członkiem był jej ojciec. Pewnego wieczoru, gdy wokalista orkiestry stracił głos, Alcione zastąpiła go, wykonując m.in. utwory Palma branca oraz fado Ai, Mouraria.
Przez pewien czas pracowała jako nauczycielka w szkole podstawowej, jednak w wieku 20 lat została zwolniona po tym, jak dała uczniom lekcję gry na trąbce. Od tego momentu poświęciła się muzyce, występując w lokalnej telewizji TV do Maranhão w latach 1965-66. W tym okresie zarabiała na życie śpiewając w barach i restauracjach. W 1968 roku przeniosła się do Rio de Janeiro, gdzie występowała w słynnym klubie Beco das Garrafas w dzielnicy Copacabana, znanym jako jedna z kolebek samby.
Poza występami w klubach, Alcione spróbowała swoich sił w telewizyjnych programach dla początkujących muzyków. Wygrała eliminacje do programu A Grande Chance i podpisała kontrakt z TV Excelsior, występując w programie Sendas do Sucesso. Po sześciu miesiącach odbyła czteromiesięczne tournee po Ameryce Łacińskiej. W latach 70. miała dwuletnią trasę po Europie, wracając do Brazylii jako uznana artystka.
W 1974 roku Alcione po raz pierwszy wystąpiła w szkole samby Mangueira w Rio de Janeiro, szybko zostając zaproszoną do udziału w karnawałowej paradzie. Od tego momentu stała się zagorzałą fanką tej szkoły samby. W 1988 roku założyła szkółkę dla dzieci Mangueira do Amanhã i do dziś pełni funkcję honorowej prezesa.
W 1975 roku artystka wydała swój debiutancki album A Voz do Samba. Największymi hitami były utwory Faz uma Loucura Por Mim oraz Promessa. Alcione zdobyła wiele nagród zarówno w Brazylii, jak i na świecie, w tym Grammy Latino, Prêmio da Música Popular Brasileira, Prêmio Contigo! MPB oraz Troféu Imprensa.
Alcione nigdy się nie ożeniła i nie ma dzieci. Przeszła operację strun głosowych oraz wyznaje spirytualizm.
Dyskografia
- A Voz do Samba (1975)
- Morte de Um Poeta (1976)
- Pra Que Chorar (1977)
- Alerta Geral (1978)
- Gostoso Veneno (1979)
- E Vamos à Luta (1980)
- Alcione (1981)
- Dez Anos Depois (1982)
- Vamos arrepiar (1982)
- Almas e Corações (1983)
- Da cor do Brasil (1984)
- Fogo da vida (1985)
- Fruto e raiz (1986)
- Nosso nome: resistência (1987)
- Ouro & Cobre (1988) (Ouro)
- Simplesmente Marrom (1989)
- Emoções Reais (1990)
- Promessa (1991)
- Pulsa, coração (1992)
- Brasil de Oliveira da Silva do Samba (1994)
- Profissão: Cantora (1995)
- Tempo de Guarnicê (1996)
- Celebração (1998)
- Claridade (1999)
- Nos Bares da Vida (2000) – ao vivo
- A Paixão tem Memória (2001)
- Alcione – Duetos (2004)
- Faz Uma Loucura por Mim (2004)
- Faz Uma Loucura por Mim – Ao Vivo (2005)
- Alcione e Amigos (2005)
- Uma Nova Paixão (2005)
- Uma Nova Paixão – Ao Vivo (2006)
- De Tudo Que eu Gosto (2007)
- Acesa (2009)
- Duas Faces – Jam Session (2011) – ao vivo
- Eterna Alegria (2013)
- Eterna Alegria – Ao Vivo (2014)
- Grandes encontros – Ao vivo (2015)
- Boleros – Ao vivo (2017)
- Tijolo por Tijolo (2020)
