Alchemia pożądania (ang. The Alchemy of Desire) to debiutancka powieść Tarun J Tejpala, indyjskiego dziennikarza, eseisty oraz krytyka literackiego.
Książka została przetłumaczona na dwanaście języków. W Francji zdobyła prestiżowe nagrody Prix Millepages oraz Prix Femina.
O formie i problematyce książki
Powieść ma formę wspomnienia, a narratorem jest dziennikarz z aspiracjami pisarskimi, który relacjonuje swoje piętnastoletnie życie małżeńskie. Główne motywy to powszechne pożądanie, spełnienie w miłości oraz zmagania z twórczą niemocą protagonisty. Fabuła rozpoczyna się w momencie, gdy nastoletnie pragnienie nagle zanika. Jego żona, Fizz, opuszcza narrator, co staje się impulsem do pisania o utraconym związku.
Książka jest podzielona na kilka części, które odzwierciedlają życiowe cele hindusa: dharma (obowiązek), kama (miłość), arth (pieniądze, bogactwo), moksza (wyzwolenie). Każdy rozdział nosi tytuł: PREMA (miłość), KARMAN (działanie), ARTHA (pieniądze), KAMA (pożądanie), SATJA (prawda).
Pisanie, które początkowo miało być realizacją ambicji, z czasem przekształca się w proces uporządkowywania relacji, ustalania priorytetów oraz leczenia ran. Tematyka ta jest rozwijana w ostatnim rozdziale zatytułowanym SATJA.
W tle małżeńskich perypetii ukazane są problemy Indii, w tym dramatyczny los premiera Rajiva Gandhiego. Powieść odnosi się do społeczno-politycznego kontekstu Indii, poczynając od czasów rządów Rajiva, który objął władzę po zabójstwie matki, Indiry, aż do XXI wieku.
Opis powieści
Małżeństwo hindusa i muzułmanki przenosi się z stolicy Pendżabu, Czandigarh, do Delhii. Mąż liczy na to, że w końcu stworzy powieść swojego życia. Jego debiutancka książka, w której ukazuje losy ambitnego Indusa zdradzającego zasady swojego ojca – bojownika o wolność, okazuje się rozczarowujące. Kolejna powieść, opowiadająca o sikhu wyruszającym na spotkanie ze współczesnym Delhi, również zostaje porzucona. W miarę narastającego poczucia twórczej niemocy, narrator oddala się od żony Fizz. Sfrustrowany, sięga do korzeni swojej rodziny, próbując opisać historię babki, która w 1947 roku, podczas podziału Pendżabu, przeżywa śmierć męża, zamordowanego na jej oczach przez muzułmanów. Po śmierci babki, Bibi Lahauri, zmienia się życie małżeństwa. Odziedziczone pieniądze umożliwiają narratorowi rezygnację z nielubianej pracy w redakcji oraz zakup starego domu w Uttarakhand, u podnóża Himalajów. Wyjazdy do pobliskiego Nainitalu poprawiają relacje między małżonkami, a remont domu pomaga im przezwyciężyć kryzys związany z jego twórczą niemocą. W odnowionych murach odnajduje jednak zapiski poprzedniej właścicielki, Amerykanki Catherine. Poznając jej fantazje erotyczne, Fizz staje się dla narratora coraz bardziej obca.
Przypisy
