Alcabon
Alcabon to wiersz (groteskowa ballada) stworzony przez Bolesława Leśmiana, opublikowany w jego trzecim tomie zatytułowanym Napój cienisty, wydanym w 1936 roku.
Utwór ten należy do szerokiej grupy ballad Leśmiana, w których autor łączy miłość ze śmiercią, opowiadając historię nieszczęśliwej miłości Alcabona i Kurianny. Postać Alcabona pochodzi z polskiego folkloru i występuje w ludowej pieśni weselnej z rejonu Pińczowa. Narracja wiersza jest nietypowa dla tego gatunku, przybierając formę groteski, która przejawia się m.in. w konstrukcji bohaterów, zwłaszcza samego Alcabona. W utworze jest on postacią trudną do zdefiniowania – może być duchem, istotą fantastyczną lub kukłą. Akcja rozgrywa się na strychu, gdzie Alcabon natrafia na Kuriannę, która tam mieszka. W jego wypowiedziach znajdują się frazy przypominające strzępki dialogów, przekształcone w formę obrzędową. Wiersz zawiera słowa, które rzadko pojawiają się w twórczości Leśmiana, w tym przykłady z języka dziecięcego, takie jak tere-fere.
Alcabon może być również postrzegany jako wyraz autoironii autora. Narrator w pewnym sensie stara się przekonać samego siebie o istnieniu Alcabona oraz jego twórczych działań. Używa języka potocznego, a w pierwszym wersie każdej strofy powtarza towarzyszące jej słowo, zapewniając: na pewno. Ta intensywność formalnych zapewnień prowadzi do odwrotnego efektu, ujawniając znikomość istnienia i absurdalność ludzkich poczynań.
