Albrycht Konstanty Ciechanowiecki

Albrycht Konstanty Ciechanowiecki herbu Dąbrowa (urodzony około 1627, zmarł 12 czerwca 1675) był oboźnym wielkim litewskim, starostą orszańskim, a także wojskowym i politykiem.

Był synem wojewody mińskiego Krzysztofa oraz Antoneli z książąt Druckich-Horskich. Rodzina Ciechanowieckich, powiązana z potomkami litewsko-ruskich kniaziów, stanowiła jedną z bardziej wpływowych rodzin w województwie mścisławskim, a później na wschodnich kresach Wielkiego Księstwa.

W 1648 roku, w towarzystwie ojca oraz brata Mikołaja, uczestniczył w elekcji Jana Kazimierza. Walczył w wojnach kozackich, a także podczas potopu szwedzkiego oraz w starciach z Rosjanami. W 1656 roku objął urząd marszałka ziemskiego orszańskiego (najwyższa godność ziemska na Litwie), a w 1657 roku otrzymał od króla starostwo kuszlickie oraz wójtostwo mścisławskie. Od 1659 roku pełnił funkcję rotmistrza królewskiej chorągwi kozackiej. W 1661 roku został jednym z dwunastu konsyliarzy skonfederowanego Związku Braterskiego, biorąc udział w bitwie pod Kuszlikami przeciwko wojskom Chowańskiego. Za męstwo wykazane w tej bitwie, według rodzinnej tradycji, Jan Kazimierz obdarzył go złotym łańcuchem zdjętym z własnej piersi. W 1662 roku otrzymał również starostwo kuszlickie na trzydziestoletnią dzierżawę oraz rotmistrzostwo chorągwi dragońskiej. Był uznawany przez część konfederatów za kandydata na hetmana polnego litewskiego po zamachu na dotychczasowego hetmana Wincentego Gosiewskiego. Po rozwiązaniu związku, wojsko litewskie mianowało go swoim dowódcą, pełniąc de facto przez kilka miesięcy funkcję regimentarza. Uzyskał także od króla prawa do starostwa opeskiego. W czasie wyprawy Jana Kazimierza na Moskwę, na przełomie 1663 i 1664 roku, został mianowany oboźnym wielkim litewskim, co wiązało się z wynagrodzeniem w wysokości 15 000 złotych rocznie oraz obowiązkami kwatermistrzowskimi podczas działań wojennych.

Za swoje zasługi polityczno-wojskowe Ciechanowiecki został nagrodzony w 1664 roku dobrami Berezowo i Topory w województwie połockim, które otrzymał w lenno, a także wsiami Deniski i Wisklino w województwie mścisławskim w dożywotniej dzierżawie. Dwa lata później królowa przyznała mu wsie Stęgwiły (lit. Steigviliai), Bardyszki, Miciuny i Mazany w ekonomii szawelskiej, a także istotne politycznie starostwo sądowe orszańskie. Był posłem na sejm wiosenny 1666 roku.

Ciechanowiecki aktywnie uczestniczył w późniejszych wydarzeniach politycznych, będąc posłem na sejm nadzwyczajny abdykacyjny w 1668 roku. Jego podpis widnieje pod abdykacją Jana Kazimierza (1668). W trakcie elekcji w 1669 roku, angażując się w rywalizację frakcji poszczególnych kandydatów, wprowadził zamieszanie, wnioskując, że jeśli z elekcji wyłączono Kondeusza, to powinno się to również odnosić do wszystkich cudzoziemskich kandydatów. Było to zgodne z wolą szlachty pragnącej wyboru „Piasta”. W 1669 roku był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa wileńskiego.

Ostatnim znanym aktem działalności Albrychta Ciechanowieckiego było podpisanie, wraz z powiatem orszańskim, elekcji Jana Sobieskiego w 1674 roku.

W małżeństwie z Anną Kantakuzen (pierwsza żona Hieronim Korsak Zaleski, podwojewodzic połocki, trzecia żona Samuel Kmicic) miał trzy córki oraz czterech synów: Teresę, Ludwikę, Helenę, Bogusława, Karola, Hipolita i Nikodema Michała, z których żaden nie osiągnął godności senatorskich.